ဓမၼပဒအေတြးအျမင္ - ၁၆
#အခ်စ္ေၾကာင့္ ေဘးျဖစ္၊
အခ်စ္ေၾကာင့္ အဆိပ္သင့္၊
အခ်စ္ေၾကာင့္ စိတ္ညစ္၊
#အခ်စ္ေၾကာင့္ စိတ္ပူ၊
အခ်စ္ေၾကာင့္ စိတ္ရႈပ္။
အိုျခင္းဆင္းရဲ၊
နာျခင္းဆင္းရဲ၊
ေသျခင္းဆင္းရဲ၊
ခ်စ္တာေတြနဲ႕ ခြဲရျခင္းဆင္းရဲ၊
မုန္းတာေတြနဲ႕ တြဲရျခင္းဆင္းရဲ၊
တကယ္က -
ခႏၶာဝန္ထမ္း ပင္ပန္းဆင္းရဲေနၾကတာ။
#(လူကိုပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ပစၥည္းဥစၥာကိုပဲျဖစ္ျဖစ္)
ခ်စ္ခင္စြဲလမ္းတာ မလုပ္ပါနဲ႕။
ဟုတ္ပါတယ္။
ခ်စ္ခင္ရသူနဲ႕ ခြဲခြာရတာ မေကာင္းပါဘူး။
ခ်စ္ျခင္း မုန္းျခင္း မရိွသူမွာ
ရစ္ပတ္တုပ္ေႏွာင္တာေတြ မရိွပါဘူး။
တစ္ေယာက္ေယာက္ကို
တစ္ဖက္သတ္ ဘယ္ေလာက္ပဲခ်စ္ခ်စ္
သူက ျပန္ခ်စ္ခ်င္မွ ခ်စ္မွာေပါ့။
သဘာဝတရားကေတာ့
သစၥာရိွပါတယ္။
ေကာင္းမႈကုသိုလ္ကိုခ်စ္ရင္
ေကာင္းမႈကုသိုလ္က ျပန္ခ်စ္မွာပါ။
ေကာင္းမႈ ျမတ္ႏုိး၊
ေကာင္းေအာင္ ၾကိဳးစား၊
ေကာင္းက်ိဳး ကိုယ့္မွာ တည္ေစသား။
ခ်စ္ မုန္း မရိွ၊ ၿငိမ္းေအး၏။
အခ်စ္မ်ား ၿငိမ္းေစသတည္း။
အမုန္းမ်ား ၿငိမ္းေစသတည္း။
အလြမ္းမ်ား ၿငိမ္းေစသတည္း။
#ေကာင္းမႈကုသိုလ္ ျပဳလုပ္ထားသူကို
ဒီပစၥဳပၸန္ဘဝမွ တမလြန္ဘဝ ေရာက္သြားရင္
ေကာင္းမႈေတြက ၾကိဳဆိုၾကပါတယ္။
ခ်စ္ခင္တဲ့ေဆြမ်ိဳးေရာက္လာတာကို
ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ၾကိဳဆိုၾကသလုိပါပဲ။
(ရည္ညႊန္းကိုးကား - ဓမၼပဒ၊ ပိယဝဂၢ)
အ႐ွင္ဉာဏဝရ(ပါရမီ)
No comments:
Post a Comment