သံေဝဂ

အို၊ နာ၊ ေသ သို႕ ေမာင္းႏွင္ပို႕ လူတို႕မျမဲပါတကား

ေစာင့္ေရွာက္သူမဲ့ ကိုးရာမဲ့ အားႏြဲ႕လွခ်ည္ပါတကား

ကိုယ္ပိုင္ဥစၥာမရိွပါ စြန္႕ကာသြားရမွာပါတကား

လုိမျပည့္၀ အားမရ တဏွာ႕ကၽြန္ခ်ညး္ပါတကား။

 (မဟာစည္ဆရာေတာ္ႀကီး)

ငါဟာ တစ္ေန႕က်ရင္ေသရမွာပဲ။

ငါခ်စ္တဲ့သူေတြလည္း တစ္ေန႕က်ရင္ ေသရမွာပဲ။

ငါမခ်စ္တဲ့သူေတြလည္း တစ္ေန႕က်ရင္ ေသရမွာပဲ။

ဘယ္သူမဆို တစ္ေန႕က်ရင္ ေသရမွာပဲ။

ငါဟာ အခ်ိန္မေရြးေသသြားႏိုင္တယ္။

ငါခ်စ္တဲ့သူေတြလည္း အခ်ိန္မေရြးေသသြားႏိုင္တယ္။

ငါမခ်စ္တဲ့သူေတြလည္း အခ်ိန္မေရြးေသသြားႏိုင္တယ္။

ဘယ္သူမဆို အခ်ိန္မေရြးေသသြားႏိုင္တယ္။

                                                                                         (ညႊန္း - အရွင္ဆႏၵာဓိက - မေသခင္ဘာလုပ္ၾကမလဲ)

ရနံ႕စံုစြာ ပန္းမာလာလည္း ေျမမွာၾကြရ အနိစၥ

န႕ံသာစံုစြာ ခ်ယ္သပါလည္း ရွည္ၾကာမရ အနိစၥ

လွမ်ိဳးစံုစြာပ်ိဳကညာလည္း အိုမွာခဏ အနိစၥ

ပစၥည္းစံုစြာ လူခ်မ္းသာလည္း ခႏၶာေႀကြရ အနိစၥ

မိသားစံုစြာ မ်ိဳးေဆြညာလည္း ကြဲကြာၾကရ အနိစၥ

ၾကယ္လစံုစြာ သူရိယာလည္း ေရာင္၀ါကြယ္ပ အနိစၥ

ဘုံနန္းစံုေန နတ္မ်ားေတြလည္း စုေတၾကရ အနိစၥ

အနိစၥပင္ စိ္တ္မွာျမင္လ်က္ အစဥ္မပ်က္ သတိခ်ပ္ေလာ့။

အိုျခင္းဒုကၡ ဆင္းရဲလွ လံုး၀မလြတ္ႏုိင္

နာျခင္းဒုကၡ ဆင္းရဲလွ လံုး၀မလြတ္ႏုိင္

ေသျခင္းဒုကၡ ဆင္းရဲလွ လံုး၀မလြတ္ႏုိင္

ခ်စ္သူေတြနဲ႕ ကြဲကြာရ လံုး၀မလြတ္ႏိုင္

ကံျပဳသမွ်လိုက္နာရ လံုး၀သူႀကိဳးကိုင္။

(သာမေဏေက်ာ္)၏ေရႊလား၊ အမိႈက္လား ? စာအုပ္မွ-

မရဏာႏုႆတိ

၁။ ေသမယ့္အေရး၊ ေန႕တုိင္းေတြး၊ ထုိေတြးၾကြယ္သင့္သည္။

၂။ ငါေသရမည္၊ ငါေသမည္၊ လီလီေတြးသင့္သည္။

၃။ မေသသူက၊ ဒီေလာက၊ ဘယ္မွမရိွၿပီ။

၄။ လူတုိင္းပင္လွ်င္၊ တစ္ေန႕တြင္၊ မွန္ပင္ေသရမည္။

၅။ တစ္ေန႕ထက္တစ္ေန႕၊ ေသမယ့္ေန႕၊ နီး၍လာေနၿပီ။

၆။ မေသခင္ေလး၊ ကုသိုလ္ေရး၊ မေႏွးျပဳသင့္သည္။

၇။ ေသၿပီးေနာက္ခါ၊ ကိုယ့္ေနာက္မွာ၊ ဘယ္ဟာမပါၿပီ။

၈။ သံသရာမွာ၊ ကိုယ့္ကံသာ၊ ကပ္ကာလုိက္ပါသည္။

၉။ မေသေသးခင္၊ ခ်င္းခ်င္းတြင္၊ ၾကင္ၾကင္နာနာရိွရသည္။

၁၀။ မေသေသးခင္၊ ခ်င္းခ်င္းတြင္၊ ခင္ခင္မင္မင္ရွိရသည္။

၁၁။ မေသေသးခင္၊ ခ်င္းခ်င္းတြင္၊ ကူခ်င္စိတ္ေလး ေမြးရသည္။

၁၂။ သတၲ၀ါတုိင္းပင္၊ ထာဝစဥ္၊ သက္ရွည္ခ်င္ၾကသည္။

၁၃။ သက္ရွည္ခ်င္ၾက၊ ဘယ္သူမွ၊ ဆႏၵမျပည့္ၿပီ။

၁၄။ မေသခ်င္ဘဲသာ၊ လူတုိင္းဟာ၊ ေသကာသြားရသည္။

၁၅။ သစ္ရြက္ေတြက၊ ေၾကြခ်ိန္က်၊ ေၾကြၾကရပါသည္။

၁၆။ သစ္သီးေတြက၊ ေၾကြခ်ိန္က်၊ ေၾကြၾကရပါသည္။

၁၇။ ေနမင္းေသာ္မွ၊ ဝင္ခ်ိန္က်၊ ဝင္ရပါေပသည္။

၁၈။ သတၱဝါမွန္သမွ်၊ ေသခ်ိန္က်၊ ေသၾကရပါမည္။

၁၉။ ကုသိုလ္လီလီ၊ မေသမီ၊ သင္သည္ျပဳသင့္သည္။

၂၀။ သံသရာမွာ၊ ကုသုိလ္သာ၊ ကုိယ့္မွာ ကူညီမည္။

အသုဘ ဘာဝနာ

၁။ ေသၿပီးေနာက္တြင္၊ မၾကာခင္၊ ကိုယ္တြင္ပုပ္လာသည္။

၂။ ေသြးပုပ္ေတြယို၊ ျပည္ေတြယို၊ ဒီကိုယ္ရြံၾကၿပီ။

၃။ ပုပ္နံ႕ထြက္ရင္၊ မိဘပင္၊ နားတြင္မကပ္ၿပီ။

၄။ ပုပ္နံ႕ထြက္ရင္၊ ဇနီးပင္၊ နားတြင္မကပ္ၿပီ။

၅။ ပုပ္နံ႕ထြက္ရင္၊ သမီးပင္၊ နားတြင္မကပ္ၿပီ။

၆။ ပုပ္နံ႕ထြက္ရင္၊ ခ်စ္သားပင္၊ နားတြင္မကပ္ၿပီ။

၇။ ပုပ္နံ႕ထြက္ရင္၊ ခ်စ္လင္ပင္၊ နားတြင္မကပ္ၿပီ။

၈။ ပုပ္နံ႕ထြက္က၊ လူတုိင္းက၊ ေဝးမွ ေရွာင္ၾကၿပီ။

၉။ ေသသြားေသာခါ၊ ဒီလိုသာ၊ မွန္စြာျဖစ္လာမည္။

၁၀။ မေသေသးခင္၊ ေန႕စဥ္တြင္၊ မစင္ယိုထြက္သည္။

၁၁။ မေသခင္ပင္၊ ဒီကိုယ္တြင္၊ ေန႕စဥ္ ဆီးထြက္သည္။

၁၂။ မ်က္ေခ်း၊ ႏွပ္ေခ်း၊  သြားေခ်း၊ နဖာေခ်း၊ ညစ္ေၾကးေခၽြးထြက္သည္။

၁၃။ မေသေသးခင္၊ ရြံဖြယ္ပင္၊ ေန႕စဥ္ယိုထြက္သည္။

၁၄။ ရြံဖြယ္ေတြထြက္၊ ထုိအခ်က္၊ ရႈကြက္ျဖစ္ပါသည္။

၁၅။ ထုိရႈကြက္ရႈ၊ ေန႕စဥ္ျပဳ၊ အသုဘ ဘာဝနာျဖစ္ပါသည္။

၁၆။ ကိုယ့္ကုိယ္ကိုယ္ဝယ္၊ သူ႕ကိုယ္ဝယ္၊ အတြယ္ကင္းလာမည္။

၁၇။ အမွန္မျမင္၊ ကိုယ္ေပၚတြင္၊ ခံုမင္ေနေတာ့သည္။

၁၈။ အရိွတုိင္းသာ၊ ရႈျမင္ကာ၊ ခါခါသိသင့္သည္။

၁၉။ အရိွတုိင္းသာ သိျမင္လာ တဏွာကင္းကြာသည္။

၂၀။ တဏွာကင္းမွ၊ ဒုကၡက လြတ္ရပါေပမည္။

(သာမေဏေက်ာ္)