၁။ ဗုဒၶါႏုႆတိ
၁။
ဘုရား၏ဂုဏ္အဖံုဖံုအာရံုျပဳရသည္။
၂။
ဂုဏ္ေတာ္ဆင္ျခင္ စိတ္အစဥ္ ၾကည္လင္ေအးျမသည္။
၃။
ဘုရား၏သားဘုရားအားေမ့ထားမသင့္ၿပီ။
၄။
ဘုရားလုပ္ရပ္ အထပ္ထပ္ သံုးသပ္ရပါသည္။
၅။
ဘုရားေျပာျငားစကားမ်ားစဥ္းစားရပါသည္။
၆။
ဘုရားဉာဏ္ဟာကုန္သိတာခါခါေတြးရသည္။
၇။
ဘုရားေမတၱာ၊ ကရုဏာခါခါေတြးရသည္။
၈။
ဘုရားစိတ္မွာပူကင္းတာခါခါေတြးရသည္။
၉။
ဘုရားစိတ္မွာ ျဖဴစင္တာခါခါေတြးရသည္။
၁၀။
ဘုရားစိတ္မွာတည္ၾကည္တာခါခါေတြးရသည္။
၁၁။
ဘုရားလံု႕လ ၊ မေလ်ာ့က်၊ ေတြးၾကရပါသည္။
၁၂။
ဘုရားဆႏၵ၊ မေလ်ာ့က်၊ ေတြးၾကရပါသည္။
၁၃။
တရားေဟာျပ၊ မေလ်ာ့က်၊ ေတြးၾကရပါသည္။
၁၄။
ဘုရားစိတ္ဓာတ္၊ မတုန္လတ္၊ မျပတ္ေတြးရသည္။
၁၅။
ဘုရားစိတ္ဓာတ္၊ မလႈပ္လတ္၊ မျပတ္ေတြးရသည္။
၁၆။ဘုရားခႏၲီ၊
ထိပ္ေရာက္ၿပီ၊ ခ်ီခ်ီေတြးရသည္။
၁၇။
ဘုရားစိတ္ဓာတ္၊ လြန္ျမင့္ျမတ္၊ သံုးသပ္ရပါသည္။
၁၈။
ဂုဏ္ေတာ္ဆင္ျခင္၊ စိတ္အစဥ္၊ အားအင္တိုးလာသည္။
၁၉။
သဒၶါ၊ သတိ၊ သမာဓိ၊ ဝီရိယ၊ ပညာတိုးလာသည္။
၂၀။
အားအင္ျပည့္မွ၊ လုပ္ကိစၥ၊ လုပ္ရေအာင္ျမင္သည္။(သာမေဏေက်ာ္ဆရာေတာ္)
၂။ ေမတၱာဘာဝနာ
အတုမရိွေသာ
ေမတၱာကရုဏာေတာ္ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား။
ေဘးရန္ခပ္သိမ္း
ၿငိမ္းေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား။
သတၱ၀ါအားလံုးတုိ႕
ေဘးရန္ခပ္သိမ္း ၿငိမ္းၾကပါေစ။
ေလာဘခပ္သိမ္း
ၿငိမ္းေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား။
သတၱ၀ါအားလံုးတုိ႕
ေလာဘခပ္သိမ္း ၿငိမ္းၾကပါေစ။
ေဒါသသိမ္း
ၿငိမ္းေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား။
သတၱ၀ါအားလံုးတုိ႕
ေဒါသခပ္သိမ္း ၿငိမ္းၾကပါေစ။
ေမာဟခပ္သိမ္း
ၿငိမ္းေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား။
သတၱ၀ါအားလံုးတုိ႕
ေမာဟခပ္သိမ္း ၿငိမ္းၾကပါေစ။
(ေသာက၊
မာန၊ ေနာင္တ၊---)
၃။ မရဏာႏုႆတိ
၁။ ေသမယ့္အေရး၊ ေန႕တုိင္းေတြး၊
ထုိေတြးၾကြယ္သင့္သည္။
၂။ ငါေသရမည္၊ ငါေသမည္၊ လီလီေတြးသင့္သည္။
၃။ မေသသူက၊ ဒီေလာက၊ ဘယ္မွမရိွၿပီ။
၄။ လူတုိင္းပင္လွ်င္၊ တစ္ေန႕တြင္၊
မွန္ပင္ေသရမည္။
၅။ တစ္ေန႕ထက္တစ္ေန႕၊ ေသမယ့္ေန႕၊
နီး၍လာေနၿပီ။
၆။ မေသခင္ေလး၊ ကုသိုလ္ေရး၊
မေႏွးျပဳသင့္သည္။
၇။ ေသၿပီးေနာက္ခါ၊ ကိုယ့္ေနာက္မွာ၊
ဘယ္ဟာမပါၿပီ။
၈။ သံသရာမွာ၊ ကိုယ့္ကံသာ၊
ကပ္ကာလုိက္ပါသည္။
၉။ မေသေသးခင္၊ ခ်င္းခ်င္းတြင္၊
ၾကင္ၾကင္နာနာရိွရသည္။
၁၀။ မေသေသးခင္၊ ခ်င္းခ်င္းတြင္၊
ခင္ခင္မင္မင္ရွိရသည္။
၁၁။ မေသေသးခင္၊ ခ်င္းခ်င္းတြင္၊ ကူခ်င္စိတ္ေလးေမြးရသည္။
၁၂။ သတၲ၀ါတုိင္းပင္၊ ထာဝစဥ္၊
သက္ရွည္ခ်င္ၾကသည္။
၁၃။ သက္ရွည္ခ်င္ၾက၊ ဘယ္သူမွ၊
ဆႏၵမျပည့္ၿပီ။
၁၄။ မေသခ်င္ဘဲသာ၊ လူတုိင္းဟာ၊
ေသကာသြားရသည္။
၁၅။ သစ္ရြက္ေတြက၊ ေၾကြခ်ိန္က်၊
ေၾကြၾကရပါသည္။
၁၆။ သစ္သီးေတြက၊ ေၾကြခ်ိန္က်၊
ေၾကြၾကရပါသည္။
၁၇။ ေနမင္းေသာ္မွ၊ ဝင္ခ်ိန္က်၊
ဝင္ရပါေပသည္။
၁၈။ သတၱဝါမွန္သမွ်၊ ေသခ်ိန္က်၊
ေသၾကရပါမည္။
၁၉။ ကုသိုလ္လီလီ၊ မေသမီ၊
သင္သည္ျပဳသင့္သည္။
၂၀။ သံသရာမွာ၊ ကုသုိလ္သာ၊
ကုိယ့္မွာကူညီမည္။(သာမေဏေက်ာ္ဆရာေတာ္)
၄။ အသုဘဘာဝနာ
၁။
ေသၿပီးေနာက္တြင္၊ မၾကာခင္၊ ကိုယ္တြင္ပုပ္လာသည္။
၂။
ေသြးပုပ္ေတြယို၊ ျပည္ေတြယို၊ ဒီကိုယ္ရြံၾကၿပီ။
၃။
ပုပ္နံ႕ထြက္ရင္၊ မိဘပင္၊ နားတြင္မကပ္ၿပီ။
၄။
ပုပ္နံ႕ထြက္ရင္၊ ဇနီးပင္၊ နားတြင္မကပ္ၿပီ။
၅။
ပုပ္နံ႕ထြက္ရင္၊ သမီးပင္၊ နားတြင္မကပ္ၿပီ။
၆။
ပုပ္နံ႕ထြက္ရင္၊ ခ်စ္သားပင္၊ နားတြင္မကပ္ၿပီ။
၇။
ပုပ္နံ႕ထြက္ရင္၊ ခ်စ္လင္ပင္၊ နားတြင္မကပ္ၿပီ။
၈။
ပုပ္နံ႕ထြက္က၊ လူတုိင္းက၊ ေဝးမွ ေရွာင္ၾကၿပီ။
၉။
ေသသြားေသာခါ၊ ဒီလိုသာ၊ မွန္စြာျဖစ္လာမည္။
၁၀။
မေသေသးခင္၊ ေန႕စဥ္တြင္၊ မစင္ယိုထြက္သည္။
၁၁။
မေသခင္ပင္၊ ဒီကိုယ္တြင္၊ ေန႕စဥ္ ဆီးထြက္သည္။
၁၂။
မ်က္ေခ်း၊ ႏွပ္ေခ်း၊ သြားေခ်း၊ နဖာေခ်း၊ ညစ္ေၾကးေခၽြးထြက္သည္။
၁၃။
မေသေသးခင္၊ ရြံဖြယ္ပင္၊ ေန႕စဥ္ယိုထြက္သည္။
၁၄။
ရြံဖြယ္ေတြထြက္၊ ထုိအခ်က္၊ ရႈကြက္ျဖစ္ပါသည္။
၁၅။
ထုိရႈကြက္ရႈ၊ ေန႕စဥ္ျပဳ၊ အသုဘဘာဝနာျဖစ္ပါသည္။
၁၆။
ကိုယ့္ကုိယ္ကိုယ္ဝယ္၊ သူ႕ကိုယ္ဝယ္၊ အတြယ္ကင္းလာမည္။
၁၇။
အမွန္မျမင္၊ ကိုယ္ေပၚတြင္၊ ခံုမင္ေနေတာ့သည္။
၁၈။
အရိွတုိင္းသာ၊ ရႈျမင္ကာ၊ ခါခါသိသင့္သည္။
၁၉။
အရိွတုိင္းသာသိျမင္လာတဏွာကင္းကြာသည္။
၂၀။
တဏွာကင္းမွ၊ ဒုကၡကလြတ္ရပါေပမည္။(သာမေဏေက်ာ္ဆရာေတာ္)
No comments:
Post a Comment