ပါခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ႀကီးေဒါက္တာနႏၵမာလာဘိ၀ံသ ၾသဝါဒမ်ား

ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ႀကီးေဒါက္တာနႏၵမာလာ ဘိ၀ံသ တရားေတာ္မ်ား

ဘ၀ ရိကၡာ
ဘ၀ရိကၡာဆုိတာ ကုသုိလ္ပဲျဖစ္တယ္
ဒါနေကာင္းမႈလုပ္တယ္ သီလေစာင့္တည္တယ္ သမၼထ ၀ိပႆနာ ဘာ၀နာ ကမၼဌာန္းကို အားထုတ္တယ္ဆုိတာ ရိကၡာစုေဆာင္းျခင္းပဲျဖစ္တယ္
ကိုယ္သြားတဲ့ ဘ၀မွာ ဒါနေကာင္းမႈလုပ္သြားလို႕ ဒါနကုသိုလ္ဆုိတဲ့ ရိကၡာပါလို႕ရိွရင္ ဘ၀ေရာက္ေရာက္ စားရာမဲ့ေသာက္ရာမဲ့နဲ႕
ဆင္းဆင္းရဲရဲ ေနရတဲ့ ဘ၀မ်ိဳးမျဖစ္ဘူး အိုတာေတာ့အိုမယ္ ေသတာေတာ့ေသမယ္ မအုိမနာမေသခင္မွာ ခ်မ္းသာသုခေတြ ရႏိုင္ေသးတယ္
ဘ၀ခရီးမွာ အခက္အခဲေတြသက္သာသြားမယ္
http://www.drnandamalabhivamsa.com.mm/audio/1270

ဒုစရိုက္အက်ိဳး အဆုိးပံုရိပ္မ်ား
တေန႕တာမွာ ငါ့ေတြးတာဟာ အျပစ္မကင္းတဲ့ အကုသိုလ္ကံေတြ ေတြးတာရိွသလား
ေျပာေနတဲ့စကားေတြဟာ အကုသိုလ္ကံေတြ ပါေနသလား
လုပ္ေနတဲ့ အလုပ္ေတြေရာ အကုသိုလ္ကံေတြျဖစ္ေနသလား
ကိုယ္တုိင္ဆန္းစစ္ၾကည့္ၿပီး ကိုယ္တုိင္္ျပဳျပင္ရမယ္လို႕ ျမတ္စြာဘုရားကေဟာၾကားေတာ္မူတယ္...

https://www.youtube.com/watch?v=UoFJohPLV7Y&feature=youtu.be

လူစိတ္ကင္းမဲ့တဲ့ လူ

လူ႕စိတ္ဆုိတာ အင္မတန္မွ ျမင့္ျမတ္တဲ့စိတ္
လူ႕ဘ၀ရတဲ့ အခိုက္ေလးမွာ လူ႕စိတ္ရိွဖုိ႕ အေရးႀကီးဆံုးပဲ
လူ႕စိတ္ဆုိသည္မွာ ေမတၱာတုိ႕ ကရုဏာတုိ႕ မုဒိတာတို႕ ျမင့္ျမတ္တဲ့ ဥေပကၡာတုိ႕ဆုိတာနဲ႕
လူ႕ဘ၀မွာ အားလံုးနဲ႕ဆက္ဆံ ေျပာဆုိ ေနထုိင္သြားရဖုိ႕

ကိုယ့္သႏၲာန္မွာ လူ႕စိတ္ အျပည့္အ၀ရိွမရိွ ကိုယ္တုိင္သိေအာင္လုပ္ၿပီးႀကိဳးစားအားထုတ္ေနထိုင္ၾကရမယ္.

http://www.drnandamalabhivamsa.com.mm/audio/1259

လိုခ်င္ေနသမွ် ဘ၀မဆံုးႏိုင္

သုခ ဒုကၡ အမ်ဳိးစံုတဲ့ ဘ၀မွာ လိုခ်င္မႈဆုိတာက ဦးေဆာင္ၿပီး ဖန္တီးေနသည့္ အတြက္ေၾကာင့္
ခ်မ္းသာသုခေတြနဲ႕ ျပည့္ႏွက္ေနေသာ္လဲ ေနာက္ဆံုးမွာ ဆင္းရဲ ဒုကၡနဲ႕ အဆံုးသတ္ရတဲ့ ဘ၀..
အဲဒီ့ ဆင္းရဲဒုကၡနဲ႕ မကင္းႏိုင္တဲ့ ဘ၀ေတြကို အဆံုးသတ္ဖုိ႕အတြက္ လိုခ်င္မႈဆုိတဲ့ တဏွာကို ဖယ္ရွားႏိုင္မွျဖစ္တယ္
လိုခ်င္ေနသမွ်ေတာ့ လုပ္ေနၾကအံုးမွာပဲ လုပ္ေနရင္လဲ ရေနအံုးမွာပဲ ရေနၿပီးရင္လဲ ထပ္မံလိုခ်င္ေနအံုးမွာပဲ
မဆံုးႏိုင္တဲ့ သံသရာခရီးကို ေလွ်ာက္လွမ္းမႈ ျဖစ္ေပၚေစတာကေတာ့ တဏွာပဲ
http://www.drnandamalabhivamsa.com.mm/audio/1252

ဘံုဘ၀မွာ ဆံုမိၾကျခင္း

လူေတြတစ္ဦးနဲ႕ တစ္ဦးဆံုမိၾကတယ္ တစ္ေနရာမွာ ဆံုမိၾကတယ္ ေတြ႕ၾကတယ္ဆုိတာ အေၾကာင္းမဲ့ဆံုၾကရတာမဟုတ္ဘူး
စိတ္ဓာတ္ျခင္း အတြင္းခံသဘာ၀ျခင္း တူညီတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြဆံုၾကတာ တူညီမႈကို အေၾကာင္းျပဳၿပီးဆံုၾကတာ...
ဘံုဘ၀မွာ ဆံုမိၾကတဲ့ေနရာမွာ ေကာင္းတဲ့ဆံုျခင္းလား မေကာင္းတဲ့ဆံုျခင္းလား အက်ိဳးရိွေသာဆံုျခင္းလား မက်ိဳးမရိွေသာဆံုျခင္းလားဆုိတာ
ေရြးခ်ယ္ၾကရမွာျဖစ္တယ္

http://www.drnandamalabhivamsa.com.mm/audio/1250

ဒုလႅဘဆိုတာ

ေခတၱ ခဏ၀တ္လို႕ ဒုလႅဘလို႕ေခၚဆုိတာမဟုတ္ဘူး
အလြန္ရခဲတဲ့ ရဟန္းဘ၀မုိ႕ ဒုလႅဘရဟန္းလို႕ ေခၚတြင္တယ္
ဘယ္ပုဂၢိဳလ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ျမတ္စြာဘုရားသာသနာေတာ္နဲ႕ ၾကံဳေတြ႕ၿပီး လူ႕ဘ၀ရရိွလို႕ သဒၵါတရားနဲ႕ ျပည့္စံုမွာသာ ရဟန္းဘ၀ဆုိတာ ရႏိုင္တယ္
သဒၵါတရားနဲ႕ ျပည့္စံုရင္ေတာင္ ရဟန္းဘ၀ရဖုိ႕ ဆိုတာ အလြန္ခက္ခဲတယ္...

http://www.drnandamalabhivamsa.com.mm/audio/1248

စကားအရာ အဂၤါ(၅)ခ်က္
စကားေျပာဆုိရာ၌ လိုက္နာရမည့္အခ်က္မ်ား_
(၁) ေျပာသင့္တဲ့အခ်ိန္မွာ ေျပာမယ္။ မေျပာသင့္တဲ့အခ်ိန္မွာ မေျပာဘူး။
(၂) မွန္တာကိုပဲေျပာမယ္။ မမွန္တာကို မေျပာဘူး
(၃) ေျပာမယ္ဆုိရင္လည္း ၾကင္ၾကင္နာနာ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းနဲ႕ သိမ္သိမ္ေမြ႕ ေမြ႕ ေျပာမယ္။ ရိုင္းရိုင္းစိုင္းစိုင္းမေျပာဘူး။
(၄) ေျပာတဲ့အခါ အက်ိဳးရိွတဲ့စကားကိုသာေျပာမယ္။ အက်ိဳးမရိွတာကို မေျပာဘူး။
(၅) ေျပာတဲ့အခါ ေမတၱာနဲ႕ ေျပာမယ္။ ေဒါသနဲ႕ မေျပာဘူး။

တရားက်င့္တယ္ဆုိတာ

တရားက်င့္တယ္ဆုိတာ ကုိယ့္သႏၲာန္မွာရိွတဲ့ သဘာ၀ တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု ျပန္ေခ်ဖ်က္တဲ့ နည္းစနစ္ပဲ။ မုန္းတီးတဲ့ ႏွလံုးသားေပၚလာလွ်င္ ေမတၱာႏွလံုးသားႏွင့္ အစားထုိးလိုက္တယ္။ ေလာဘျဖစ္လာလွ်င္ အေလာဘႏွင့္ အစားထုိးတယ္။ ေမာဟျဖစ္လာလွ်င္ အေမာဘႏွင့္ အစားထိုးတယ္။
အဲဒီ့ အစားထုိးေနတာသည္ပင္လွ်င္ ...တရားက်င့္ေနတာပါပဳဲ။

အတြယ္ရိွသမွ် စိတ္ေသာက မုခ် ရိွလိမ့္မည္။
တြယ္တာကင္းမွ စိတ္ေသာက လံုး၀ကင္းႏိုင္မည္။
ေသာကမလြမ္း စိတ္ၿငိမ္းခ်မ္း တက္လွမ္းနိဗၺာန္ျပည္။

သူေတာ္ေကာင္းေတြဟာ ပစၥည္းဥစၥာလည္း ကုန္ခ်င္ကုန္ပါေစ။
ကိုယ္အဂၤါေတြလည္း ပ်က္စီးခ်င္ ပ်က္စီးပါေစ။ အသက္ပါ ေသခ်င္ေသပါေစ။
" တရား " ကိုေတာ့ အပ်က္မခံဘူး။ ကိုယ္က်င့္တရားကိုေတာ့ စြန္႕ လႊတ္မွာ မဟုတ္ဘူး။

ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ဧ။္ၿမန္မာ့ ႏွစ္သစ္ကူးႀသဝါဒ

နွစ္ေဟာင္းတစ္ခုုမွနွစ္သစ္ တစ္ခုုသိုု ့ကူး ေၿပာင္းၿခင္းကိုု ”သႀကၤန္ “ ဟုုေခၚဧ။္။
နွစ္ေဟာင္း နွစ္သစ္ကူးေၿပာင္းမႈကား အခ်ိန္ကာလ တစ္ခုုမွ်သာ ၿဖစ္၍
ေကာင္းက်ိဳး ဆိုုးက်ိဳးနွင့္ ပတ္သက္မႈ မရွိႏုုိင္။

နွစ္သစ္ ကူး ခ်ိန္ နွင့္ တေၿပးညီစြာလိုုက္နာ က်င့္သံုုးႀကရမည္မွာ-

(၁) အဓမၼ မွ ဓမၼ သိုု ့ကူးေၿပာင္း နိုုင္ ေအာင္ ႀကိဳးစားႀကရမည္။

(၂) မွားယြင္းေသာ အေတြးအႀကံ၊ အေၿပာအဆိုု၊ လုုပ္ရပ္မ်ားမွ မွန္ကန္ေသာ အေတြး အႀကံ၊ အေၿပာအဆိုု၊ လုုပ္ရပ္မ်ားသိုု ့ ကူးေၿပာင္းနုုိင္ အာင္ ႀကိဳးစားႀကရမည္။

(၃) မနာလိုုဝန္တိုုၿခင္း စိတ္ယုုတ္မ်ားမွ ႀကည္ၿဖဴ ဝမ္းသာမုုဒိတာ စိတ္ထားသိုု ့ကူးေၿပာင္းနိုုင္ ေအာင္ႀကိဳးစားရမည္။

ေမတၱာဆုိတဲ့ သေဘာထားဟာ လူေတြရဲ႕ ႏွလံုးသားထားမွာ အေျခခံအားျဖင့္ ပါရိွေနေသာ္လဲ တုိးတက္လာေအာင္မလုပ္ဘူးဆုိရင္
ေမတၱာႏွလံုးသားတုိးပြားလာမွာမဟုတ္ဘူး ေလ့က်င့္ၿပီးေတာ့ ေမတၱာႏွလံုးသားရင္ထဲမွာ ျပန္႕ပြားလာေအာင္လုပ္ေဆာင္ၾကရမယ္.....
ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ကာယကံ ေမတၱာ ၀စီကံေမတၱာ မေနာကံေမတၱာ ဆုိၿပီး ေမတၱာကို ၃ ပိုင္းခြဲျခားေဟာၾကားထားေပးတယ္......

https://www.youtube.com/watch?v=Oy6-v9rEPWE

ေလာကမွာရိွတဲ့ သတၱ၀ါေတြဟာ သံသရာထဲမွာ ခရီးသြားေနရလို႕ သံသရာခရီးသြားေတြပဲ..တုိေတာင္းတဲ့ ခရီးကို သြားေနၾကတာ မဟုတ္ဘူး မဆံုးႏိုင္တဲ့ခရီးကိုသြားေနၾကတာ..
ဘ၀ခရီးဆုိတာ ဘယ္ေတာ့မွအဆံုးသတ္မွာဆိုတာမသိႏိုင္ၾကဘူးေပါ့
မဆံုးႏိုင္တဲ့ ခရီးကို သြားေနၾကရတာ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ အရိယသူေတာ္စင္ေတြ သိျမင္တဲ့ အမွန္တရားကို မသိၾကလို႕ သံသရာထဲမွာ ခရီးသြားေနၾကရတာ..
သံသရာခရီးႀကီးကို ရပ္တန္႕ပစ္ခ်င္တယ္ဆုိ သစၥာေလးပါးကို သိေအာင္လုပ္ရမယ္....
https://www.youtube.com/watch?v=4O3Oxq6A4Cs

ျမတ္ဗုဒၶေဟာၾကားထားတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈဆုိတာ
၀တ္စားဆင္ယင္မႈနဲ႕လဲ မပတ္သက္ဘူး ေနထိုင္စားေသာက္မႈနဲ႕လဲ မပတ္သက္ဘူး ေျပာဆုိဆက္ဆံေရးနဲ႕လဲ မပတ္သက္ဘူး
လူေတြရဲ႕ စိတ္ဓာတ္နဲ႕ပဲ ပတ္သက္တယ္ စိတ္ဓာတ္ယဥ္ေက်းမွ ယဥ္ေက်းမႈအျပည့္အ၀ရိွတယ္
စိတ္ဓာတ္ယဥ္ေက်းမႈဟာ စံထားရမဲ့ ယဥ္ေက်းမႈပဲ
https://www.youtube.com/watch?v=iuOF4tjVk5A

ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ထုိက္တဲ့ ပုဂိၢဳလ္ဆုိတာ
ကရုဏာရိွရမယ္ ပညာလဲရိွရတယ္
ကရုဏာရိွမွ ဆင္းရဲဒုကၡက လြတ္ေျမာက္ဖုိ႕ ႀကိဳးစားေပးမွာျဖစ္တယ္
ပညာရိွမွ မွန္ကန္တဲ့ နည္းလမ္းကို ေဟာေျပာဆံုးမေပးမွာျဖစ္တယ္

https://www.youtube.com/watch?v=vxUOvgZujBc&feature=youtu.be

ေလာကမွာေနထုိင္ၾကတဲ့အခါမွာ တစ္ဦးတစ္ေယာက္တည္းေနထုိင္တာမဟုတ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ သည္းခံျခင္းဆုိတာ အမ်ားနဲ႕ ဆက္ဆံတဲ့အခါမွာ အရးႀကီးဆံုးဂုဏ္ရည္ပဲျဖစ္တယ္
ခႏီၱ ဆုိတာ စိတ္နဲ႕ ပတ္သက္တဲ့အရည္အခ်င္းတစ္ခု ပင္ကိုစိတ္အေျခအေနကိုထိန္းထားႏိုင္တဲ့ အရည္အခ်င္းတစ္ခု
သည္းခံတယ္ဆုိတာ ကိုယ္မႏိုင္လို႕ အရံွဴးေပးလိုက္တာမဟုတ္ဘူး အၿပံဳးမပ်က္ ပင္ကိုစိတ္အေနမထားမပ်က္ေနႏိုင္တယ္ဆုိတာပဲ...


http://www.youtube.com/watch?v=yfj5xhucD6w&feature=youtu.be

www.drnandamalabhivamsa.com.mm ရိွ အေမးအေျဖက႑ မွ တဆင့္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးထံသို႕ ေလွ်ာက္ထားေမးျမန္းျခင္းမ်ား ေပးပို႕ႏိုင္ပါသည္။

www.drnandamalabhivamsa.com.mm/

အေမး(၁၀) ေမာင္သူရ (thura.civil8@gmail.com)

အရွင္သူၿမတ္ဘုရား
ဘုရားတပည္႔ေတာ္ ရိုေသစြာေလွ်ာက္ထားအပ္ပါသည္ဘုရား
အလွဴဒါနၿပဳၾကရာတြင္ မည္သို႔ၿပဳသည္ၿဖစ္ပါမွ လက္ရိွဘဝတြင္ပါ မ်က္ေမွာက္ လက္ငင္း ခံစားရၿခင္းသည္
ျဖစ္ပါမည္လဲ အရွင္ဘုရား။ မ်ားေသာအားၿဖင္႔တပည္႔ေတာ္တုိ႔ သိမွတ္ ရသည္မွာ ေနာက္ေနာက္
ဘဝမ်ားမွ သာလွ်င္ ခံစားရသည္ဟုသာ ၾကားနာမိ ပါသည္။ အၿမတ္ ဆံုးၿဖစ္ေသာ ရတနာသံုးပါးကို ယံုၾကည္ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ၾကေသာ ဥပါသကာတုိ႔တြင္ ပို၍ပင္ အက်ိဳးေပး သင္႔သည္ မဟုတ္ ပါလား ဘုရား။ေမတၱာေရွ႔ထားေၿဖၾကားေတာ္မူပါဘုရား။

(၁၀) ေမာင္သူရ၏ေမးခြန္းကိုေျဖဆိုျခင္း

မည္သည့္ေကာင္းမႈပဲျဖစ္ေစ လက္ရိွဘ၀၌ အက်ိဳးေပးနိုင္တဲ့ေစတနာပါရိွသလို ေနာက္ဘ၀မ်ားတြင္မွ အက်ိဳးေပးမည့္
ေစတနာမ်ားလည္းပါရိွသည္။ အလႉဒါနျပဳၾကရာ တြင္ ေစတနာမွန္ကန္ဖို့လိုပါသည္။ မလႉမီ၊ လႉဆဲ၊ လႉျပီးေနာက္
၀မ္းေျမာက္ ၀မ္းသာ ျဖစ္ရပါမည္။ကဲြျပားျခားနားမႈမရိွေစရပါ။ အလႉခံပုဂၢဳိလ္ အလိုက္ အက်ိဳးေပးမႈသည္
ကြာျခားတတ္သည္။
ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ မငဲ့ကြက္ေသာ ပါရမီဒါနမ်ိဳးကပို၍ အက်ိဳးျဖစ္ထြန္း ေစပါသည္။

အေမး (၄) ေမာင္ေနာက္တုိး၏ ေမးခြန္းကိုေျဖဆုိျခင္း

ရုိေသေလးစားစြာ ေလွ်ာက္ထားေမးျမန္းအပ္ပါတယ္ဘုရား။
အနတၱသေဘာအရ လူဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အစိုးမရဘူးဆိုရင္ ကုသိုလ္ကိုျပဳရန္ အကုသိုလ္ကိုမျပဳရန္ လု႔ံလဥႆဟကို ဘယ္လိုျဖစ္ႏိုင္ပါေတာ့မလဲ။ တပည့္ေတာ္အေနနဲ႔ လူဟာ မိမိကိုယ္ကို
အမ်ားအားျဖင့္ အစိုးမရေသာ္လည္း အနည္းငယ္ တစ္စိတ္ တစ္ပိုင္းအားျဖင့္ေတာ့ အစိုးရေနတယ္လို႔ ထင္ျမင္ေနမိပါတယ္ဘုရား။ မိမိကိုယ္မိမိ မအိုမနာမေသေအာင္ အာဏာမထားႏိုင္ေသာ္လည္း
ၾကြရန္ လွမ္းရန္ခ်ရန္ လက္ေျမွာက္လက္ခ်ရန္ စသည္တို႔မွာေတာ့ အာဏာထားႏိုင္တယ္လို႔ ထင္ေနမိပါတယ္ဘုရား။ တပည့္ေတာ္ရဲ႕ သံသယကို သနားသျဖင့္ ပယ္ေဖ်ာက္ေပးပါရန္ ေလွ်ာက္ထားေတာင္းပန္အပ္ပါတယ္ဘုရား။
(၄) ေမာင္ေနာက္တိုး၏ေမးခြန္းကိုေျဖဆိုျခင္း
အနတၱဆိုတာ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာလုပ္လို့မရဘူးလို့ ေျပာတာမဟုတ္ဘူး၊ ျဖစ္ပ်က္မႈနွင့္ အစဥ္ေျပာင္း ေနတဲ့သေဘာကိုေျပာတာ၊ အနတၱလကၡဏသုတ္ကို ဖတ္ၾကည့္၊ လူေတြ အေပၚယံကိစၥ ေျပာင္းလဲြ လုပ္ကိုင္နိုင္ ေသာ္လည္း အို၊နာ၊ေသ သေဘာကို မခ်ဳပ္ကိုင္နိုင္ပါဘူး၊ ဒါအနတၱေပါ့၊ အေၾကာင္းတရား ညီညြတ္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေနသည္ကို ကိုယ့္ရဲ့ ဆႏၵအရ ျဖစ္ေပၚသည္ဟုထင္တာပါ၊ အေၾကာင္းတစ္ခုခု ခ်ိဳ႕ယြင္းပ်က္စီးသြားတာနဲ့ တျပိဳင္နက္ ဘာမွလုပ္မရဘူးဆိုတာ ထင္ရွားတယ္၊ ေလျဖတ္ခံထားရသူကိုပဲၾကည့္ေပါ့၊ တကယ္ေတာ့ ကိုယ္ျဖစ္ ခ်င္တိုင္းျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ ဆိုင္ရာအေၾကာင္းေတြရိွလို့ျဖစ္တာပါ၊ အရက္ အက်န္အႀကြင္းေလးကို ေသာက္ျပီး မူးယစ္ေနတဲ့ ေနာက္ေခ်းပိုးထိုးတစ္ေကာင္ဟာ ႏြားေခ်းပံု အစိုေပၚတက္ လိုက္တဲ့အခါမွာ ငါ့ကိုယ္ရဲ့ အေလးခိ်န္ ေၾကာင့္ ႏြားေခ်းပံုႀကီးအိသြားတယ္လို႕ အထင္ေရာက္ဘူးတယ္၊မူးမူးရူးရူးနဲ့သူ့ကိုယ္သူ အထင္ႀကီးၿပီး အနားက ျဖတ္သြားတဲ့ ေတာဆင္ရိုင္းကိုစိန္ေခၚလိုက္တယ္၊ ဆင္ႀကီးက ႏြားေခ်းပိုးေကာင္ရဲ့ စိန္ေခၚမႈကို သူ့အေပၚ မစင္ စြန့္ခ်ျခင္းျဖင့္ေျဖရွင္းေပးလိုက္တယ္။(ငါးရာ့ငါးဆယ္ဇာတ္နိပါတ္ကိုၾကည့္)၊ဂူထပါဏဇာတ္ (ဇာတ္နံပါတ္-၂၂၇)။

အေမး(၃) တပည့္ေတာ္စိုးမင္းနိုင္ (soeminnaing@gmail.com)

အရွင္ဘုရား
ျမင့္မုိရ္ေတာင္ ဘယ္မွာ ရွိလဲ ဘုရား..တစ္ယူဇနာက ဘယ္ေလာက္ ရွိလဲ၊ကမာၻကေန ေနဆီအကြာအေဝး လဆီအကြာအေဝး က တစ္ခါက တပည့္ေတာ္တြက္ၾကည့္တာမကုိက္ဘူး ဘုရား! ဘုရားကုိေတာ့ ယုံတယ္ ဘုရား မွတ္တမ္းေတြကမ်ား လြဲလုိ႔လား ဘုရား. Mm နွင့္ mm လုိ ဘုရား...

ကိုစိုးမင္းနိုင္၏ေမးခြန္းကိုေျဖဆိုျခင္း
ျမင့္မိုရ္ေတာင္ဘယ္နားရိွလဲဆိုတာကို…ကိုယ္တိုင္သိခ်င္ေနတာၾကာၿပီ၊ တကယ္ေတာ့ လူသားေတြ ကိုယ္တိုင္ျမင့္မိုရ္ေတာင္၏ပတ္၀န္းက်င္တြင္ေနထိုင္လ်က္ရိွသည္ဟုသတိျပဳသင့္သည္။စာေပက်မ္းဂန္၌ ျမင့္မိုရ္ ေတာင္ထိပ္၌ တာ၀တႎသာနတ္ျပည္ရိွသည္။ေအာက္ေျခ၌ အသူရာျပည္ရိွသည္။ အလယ္တြင္ ကြ်န္းျကီး ေလးကြ်န္းပါ၀င္ေသာ လူ့ဘံုရိွသည္။ကမာၻလံုးႀကီးကိုၾကည့္ ေျမာက္၀င္ရိုးစြန္းထိပ္သည္ ျမင့္မိုရ္ေတာင္ထိပ္၊ ေတာင္၀င္ရိုးစြန္းအေျခသည္ အသူရာနတ္ျပည္၊ အလယ္မွာေလးကြ်န္းျဖင့္ ဖဲြ႕စည္းထားေသာ လူ့ဘံုရိွသည္။ ဤသို့ပင္ထင္ျမင္ယူဆပါသည္။ ယူဇနာဆိုသည္မွာ (Measurement) တစ္ခုသာျဖစ္သည္။ အတိုင္းအတာ ဆိုသည္မွာကြာျခားနိုင္သည္။ အေနအထား ဆိုသည္မွာေျပာင္းလဲနိုင္သည္။ပဲခူးျမိဳ႕တည္ရာေျမသည္ ေရွးယခင္ကေရေအာက္တြင္ရိွျပီး ဟသၤၤၤၤာ ငွက္ (၁)‌ေကာင္နားယံုသာ ကုန္းေပၚသည္ဟုဆိုသည္။ အဲ့ဒါကို ယခုလူေတြ ယံုနိုင္ပါ့မလား၊ တကယ္ေတာ့ ေျပာင္းလဲမႈနိယာမ၏ ျဖစ္စဉ္မွ်သာျဖစ္သည္။ မေန႕က အေျခအေနနွင့္ ယေန႕ မတူဘူးဆိုတာ ထင္ရွား၏။ ေျပာင္းလဲမႈ၏ သဘာ၀အတိုင္းမွတ္ရမည္သာ ျဖစ္သည္။ျငင္းဆိုဖြယ္မရိွ။

အေမး (၄) ေမာင္ေနာက္တုိး၏ ေမးခြန္းကိုေျဖဆုိျခင္း

ရုိေသေလးစားစြာ ေလွ်ာက္ထားေမးျမန္းအပ္ပါတယ္ဘုရား။
အနတၱသေဘာအရ လူဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အစိုးမရဘူးဆိုရင္ ကုသိုလ္ကိုျပဳရန္ အကုသိုလ္ကိုမျပဳရန္ လု႔ံလဥႆဟကို ဘယ္လိုျဖစ္ႏိုင္ပါေတာ့မလဲ။ တပည့္ေတာ္အေနနဲ႔ လူဟာ မိမိကိုယ္ကို
အမ်ားအားျဖင့္ အစိုးမရေသာ္လည္း အနည္းငယ္ တစ္စိတ္ တစ္ပိုင္းအားျဖင့္ေတာ့ အစိုးရေနတယ္လို႔ ထင္ျမင္ေနမိပါတယ္ဘုရား။ မိမိကိုယ္မိမိ မအိုမနာမေသေအာင္ အာဏာမထားႏိုင္ေသာ္လည္း
ၾကြရန္ လွမ္းရန္ခ်ရန္ လက္ေျမွာက္လက္ခ်ရန္ စသည္တို႔မွာေတာ့ အာဏာထားႏိုင္တယ္လို႔ ထင္ေနမိပါတယ္ဘုရား။ တပည့္ေတာ္ရဲ႕ သံသယကို သနားသျဖင့္ ပယ္ေဖ်ာက္ေပးပါရန္ ေလွ်ာက္ထားေတာင္းပန္အပ္ပါတယ္ဘုရား။
(၄) ေမာင္ေနာက္တိုး၏ေမးခြန္းကိုေျဖဆိုျခင္း
အနတၱဆိုတာ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာလုပ္လို့မရဘူးလို့ ေျပာတာမဟုတ္ဘူး၊ ျဖစ္ပ်က္မႈနွင့္ အစဥ္ေျပာင္း ေနတဲ့သေဘာကိုေျပာတာ၊ အနတၱလကၡဏသုတ္ကို ဖတ္ၾကည့္၊ လူေတြ အေပၚယံကိစၥ ေျပာင္းလဲြ လုပ္ကိုင္နိုင္ ေသာ္လည္း အို၊နာ၊ေသ သေဘာကို မခ်ဳပ္ကိုင္နိုင္ပါဘူး၊ ဒါအနတၱေပါ့၊ အေၾကာင္းတရား ညီညြတ္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေနသည္ကို ကိုယ့္ရဲ့ ဆႏၵအရ ျဖစ္ေပၚသည္ဟုထင္တာပါ၊ အေၾကာင္းတစ္ခုခု ခ်ိဳ႕ယြင္းပ်က္စီးသြားတာနဲ့ တျပိဳင္နက္ ဘာမွလုပ္မရဘူးဆိုတာ ထင္ရွားတယ္၊ ေလျဖတ္ခံထားရသူကိုပဲၾကည့္ေပါ့၊ တကယ္ေတာ့ ကိုယ္ျဖစ္ ခ်င္တိုင္းျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ ဆိုင္ရာအေၾကာင္းေတြရိွလို့ျဖစ္တာပါ၊ အရက္ အက်န္အႀကြင္းေလးကို ေသာက္ျပီး မူးယစ္ေနတဲ့ ေနာက္ေခ်းပိုးထိုးတစ္ေကာင္ဟာ ႏြားေခ်းပံု အစိုေပၚတက္ လိုက္တဲ့အခါမွာ ငါ့ကိုယ္ရဲ့ အေလးခိ်န္ ေၾကာင့္ ႏြားေခ်းပံုႀကီးအိသြားတယ္လို႕ အထင္ေရာက္ဘူးတယ္၊မူးမူးရူးရူးနဲ့သူ့ကိုယ္သူ အထင္ႀကီးၿပီး အနားက ျဖတ္သြားတဲ့ ေတာဆင္ရိုင္းကိုစိန္ေခၚလိုက္တယ္၊ ဆင္ႀကီးက ႏြားေခ်းပိုးေကာင္ရဲ့ စိန္ေခၚမႈကို သူ့အေပၚ မစင္ စြန့္ခ်ျခင္းျဖင့္ေျဖရွင္းေပးလိုက္တယ္။(ငါးရာ့ငါးဆယ္ဇာတ္နိပါတ္ကိုၾကည့္)၊ဂူထပါဏဇာတ္ (ဇာတ္နံပါတ္-၂၂၇)။

အေမး (၆၄) ေမာင္ေက်ာ္သူေအာင္ (ygn.sayarkyaw@gmail.com)

ဆရာေတာ္ဘုရား တပည့္ေတာ္ေမးခ်င္တာေလးကို ေလွ်ာက္ထားပါရေစဘုရား။ တပည့္ေတာ္တို႕ လူ ေတြမွာ စိတ္ကို အဓိကထိန္းခ်ဳပ္ထားတာဟာ အေနာက္တိုင္းပညာရွင္ေတြေျပာေတာ့ ဦးေႏွာက္က အဓိကလို႕ ေျပာပါတယ္ဘုရား။တပည့္ေတာ္တုိ႕ဘုရားကက်ေတာ့ ဟဒယႏွလံုးလို႕ သိပါတယ္ဘုရား။ တပည့္ေတာ္ သိထား တာကေတာ့ ဟဒယဆိုတာ ျမတ္စြာဘုရားက တစ္ကိုယ္လံုးမွာရိွတယ္လို႕ သိရပါတယ္ဘုရား။ အဲဒီလိုမ်ဳိး နွစ္ခု ဟာ တပည့္ေတာ္ကို ၀ိစိကိစၧာျဖစ္ပါတယ္ဘုရား။ တပည့္ေတာ္ကို သနားေသာအားျဖင့္ နားလည္ေအာင္ရွင္း ျပပါဘုရား။


(၆၄) ‌ေမာင္ေက်ာ္သူေအာင္၏ေမးခြန္းကိုေျဖဆိုျခင္း


“စိတ္ကိုအဓိကထိန္းခ်ဳပ္တာဟာ အေနာက္တိုင္းပညာရွင္ေတြေျပာေတာ့ ဦးေႏွာက္ကအဓိကလို႕ေျပာပါ တယ္”စတဲ့ေမးခြန္းမွာ စိတ္ျဖစ္မႈကို ေမးျခင္းဟုထင္သည္။သို႕မဟုတ္လွ်င္ စိတ္ကို အဓိကထိန္းခ်ဳပ္တာဟာ “သတိ”လို႕သာဟုေျဖရမည္။

စိတ္၏မီွရာနွင့္ ပတ္သက္၍ ဦးေနွာက္ႏွင့္ ႏွလံုးသားကို ကဲြျပားစြာ သိလိုသည္ဟု ထင္သည္။ ဗုဒၶအဘိဓမၼာ ဓမၼသၤဏီက်မ္း၌ “ဟဒယ၀တၳဳ႐ုပ္”အေၾကာင္းမပါပါ။ သို႕ေသာ္ ပဌာန္းက်မ္း၌မူ “ယံရူပံ”(အၾကင္ရုပ္)ဟု၄င္း ၀တၳဳခႏၶာနံ- ၌ “၀တၳဳ (မီွရာရုပ္)” ဟု၄င္း ညြန္းဆိုထားသည္။ ၀ိသုဒိၶမဂ္မဂ္အ|ကထာ ေနာက္ေပၚက်မ္းမ်ား၌မူ “ဟဒယ၀တၳဳရုပ္”ကို တိုက္ရိုက္ေဖာ္ျပၾက၏။

ဟဒယ၀တၳဳရုပ္သည္ လူ႕ခႏၶာတြင္ မည္သည့္ေနရာမွာရိွသနည္း? ႏွလံုးသားအတြင္း တစ္လက္ဖက္ခန္႕ရိွ ေသြး၌ တည္ရိွသည္ဟုဆို၏။ နွလံုးသားကို ဟဒယ၀တၳဳရုပ္ေခၚသည္မဟုတ္၊ နွလံုးသည္ ခႏၶာကိုယ္တြင္း ေသြး လည္ပတ္မႈ ျဖစ္ေစသည့္ အဂၤါရပ္ျဖစ္၏။

စိတ္ျဖစ္မႈအတြက္ အေၾကာင္းမ်ားစြာရိွသည့္အနက္ ဦးေႏွာက္အဓိကလား ႏွလံုးအဓိကလားဟု စဥ္းစားၾက၏။ ဦးေႏွာက္ ၊ ႏွလံုး ၂ ခုလံုးေကာင္းမွဟန္ခ်က္ညီညီ အလုပ္လုပ္မွ စိတ္ပီျပင္စြာျဖစ္မည္။

ျမတ္ဗုဒၶအလို ဦး‌ေႏွာက္ဟုလည္းမေျပာ၊ ႏွလံုးဟုလည္းမေျပာ ၊ ဓာတ္၏မီွရာရုပ္ (၀တၳဳ) ဟုသာေျပာ သျဖင့္ ၂ခုလံုးကို ရည္ညႊန္းသည္ဟုဆိုနိုင္၏။ ဘုန္းႀကီးတုိ႕ေဟာထားသည့္ “အဘိဓမၼာ ျမတ္ေဒသနာ”မွ ဟဒယ ၀တၳအေၾကာင္းကိုဖတ္ပါ။

အေမး (၆၁) ဦးၾကည္ဇင္

၀ိနည္းေတာ္နဲ႕ညီ/မညီ၊ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားသည္ ဘုရားရွင္အား ရည္စူး၍ အာရံုဆြမ္း (သို႕) ေန႕ဆြမ္း အတြက္ ကိုယ္တိုင္ ဆြမ္းခ်က္(ေပါင္းအိုးျဖင့္ ထမင္းခ်က္ျခင္း)ခြင့္ရိွပါသလား။

(၆၁) ဦးၾကည္ဇင္ ၏ေမးခြန္းကိုေျဖဆိုျခင္း

အစားအစာ ကိုယ္တိုင္ခ်က္ျခင္းကို သာမံပကၠဟုေခၚသည္။ အေျခအေန အခ်ိန္အခါကိုၾကည့္၍ ျမတ္စြာ ဘုရားက ကိုယ္တိုင္မခ်က္ရဟု ပညတ္သည္။ ရံခါ ကိုယ္တိုင္ခ်က္နိုင္သည္ဟုခြင့္ျပုသည္။ ဆြမ္းခံစား၍ရနိုင္ ေသာေနရာတြင္ ကိုယ္တိုင္မခ်က္ရ။ ယံုၾကည္စိတ္ခ်ရေသာ ကပိၸယရိွလွ်င္ ကိုယ္တိုင္မခ်က္ရ။ ဆြမ္း၊ ဆန္ မရ သည့္ ေနရာေဒသမ်ဳိးမွာ ကပိၸယမရိွလွ်င္ ကိုယ္တိုင္ခ်က္ခြင့္ရိွသည္။ အေျခအေနအရဟု မွတ္သားသင့္သည္။ ဘုရားရွင္အား ရည္စူး၍ ကိုယ္တိုင္ဆြမ္းခ်က္ကပ္လွ်င္ ဆြမ္းခံရေသာေနရာ ကပိၸယ ရရိွေသာေနရာျဖစ္ပါလွ်င္ ဘုရားပညတ္ခ်က္ကို ခ်ဳိးေဖာက္ရာေရာက္သည္။ ဘုရားရွင္အား ရည္စူးတာ ကုသိုလ္ျဖစ္ေသာ္လည္း တဖက္က ဘုရားစကားကို နားမေထာင္ရာ ေရာက္သည္။ ဆြမ္းခံ၍ရေသာ ဆြမ္းကို ဘုရားအားလႉဒါန္းသင့္သည္။

အေမး (၆၆) ဦးဝင္းျမတ္ (wynnmyat12@gmail.com)

အရွင္ဘုရား
တပည့္ေတာ္သည္ တိုင္းရင္းေဆးဆရာျဖစ္ပါသည္ဘုရား။ ဓာတ္ေလးပါးတုိ႕ကို ဆက္စပ္မႈတြင္ အာကာသဓာတ္ အေရးပါပံုကို သိလိုပါသည္ဘုရား။ လူခႏၶာကိုယ္တြင္ ဓာတ္ေလးပါး ေဖာက္ျပန္ျခင္းသည္ စာအရ သေဘာတရားမွ် ျဖစ္ပါသလား ? ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕ေသာ ဓာတ္ေလးပါးျဖစ္ျခင္း ထင္ပါေသာေၾကာင့္ western medicine အရ ခႏၶာေဖာက္ျပန္ျခင္းကို ေဒသနာအရ သမုဒ္ဌာန္းေလးပါးနွင့္ ဓာတ္ေလးပါးၾကားတြင္ အာကာသဓာတ္က အရင္ေဖာက္ျပန္ၿပီးမွ အျခားဓာတ္ေလးပါး ပ်က္စီးတတ္ပါသလားကို ေျခေတာ္ဦးခိုက္ ေလွ်ာက္ထား အပ္ပါသည္ဘုရား။

(၆၆) ဦးဝင္းျမတ္ ၏ေမးခြန္းကိုေျဖဆိုျခင္း
အာယုေဗၺဒႏွင့္ ဗိေႏၶာေဆးက်မ္းမ်ားကို မေလ့လာဘူး၍ ေဆးပညာအရ အာကာသဓာတ္အေၾကာင္း မသိပါ။ ဗုဒၶအဘိဓမၼာအရ အာကာသဓာတ္ဆိုသည္မွာ ရုပ္ကလာပ္ ၂ခု ကို အပိုင္းအျခားျပဳေသာ အရာကို (ပရိေစၧဒရုပ္)ေခၚသည္။ ရုပ္ကလာပ္မ်ားနွင့္ ဆက္စပ္ေနေသာေၾကာင့္သာ “ရုပ္”ဟုေခၚျခင္းျဖစ္၏။ ရုပ္အစစ္ မဟုတ္။ ဓမၼသဂၤဏီပါဠိ ႐ူပက႑၌ “အာကာသဓာတ္ရုပ္ဆိုသည္မွာ မဟာဘုတ္ ၄ ပါးတို႕ႏွင့္ ထိစပ္မႈမရိွျခင္း သဘာဝပင္ျဖစ္သည္”ဟုဆိုသည္။ သို႕ျဖစ္၍ အာကာသဓာတ္သည္ ရုပ္ကလာပ္တို႕၏ အပိုင္းအျခားမွ်သာျဖစ္၏။ သည္ထက္ပို၍ အေရး မပါ။ ဓာတ္ေလးပါးေဖာက္ျပန္သည္ဆိုျခင္းမွာ သဘာဝခ်င္းမတူသည့္ ဓာတ္၄ပါးတို့၏ အခ်ဳိးအစားမညီဘဲ လြန္ကဲျခင္း ယုတ္ေလ်ာ့ျခင္းကို ဆိုလိုသည္။ ခႏၶာကိုယ္၌ ပထဝီဓာတ္ပ်က္လွ်င္ က|မုခေျမြအကိုက္ခံရသူလို တကိုယ္လံုးေတာင့္တင္းေနတတ္သည္။ အာေပါဓာတ္ပ်က္လွ်င္ ပူတိမုခေျမြ အကိုက္ခံရသူလို တကိုယ္လံုးပုတ္၏ ေတေဇာဓာတ္ပ်က္လွ်င္ အဂၢိမုခေျမြအကိုက္ခံရသူလို တကိုယ္လံုး ပူ ေလာင္၏။ ဝါေယာဓာတ္ပ်က္လွ်င္ သတၱမုခေျမြ အကိုက္ခံရသူလို တကိုယ္လံုး အရုပ္ၾကိဳးျပတ္ျဖစ္၏ဟု အ|သာလိနိမွာဆိုသည္။ အခ်ဳပ္မွာ အာကာသဓာတ္ေဖာက္ျပန္ျပီးမွ ဓာတ္၄ပါးေဖာက္ျပန္သည္မဟုတ္၊ ဓာတ္ ၄ ပါး ကသာ မူရင္းျဖစ္သည္ဟု မွတ္သင့္၏။

အေမး (၆၅) သက္ေဝေဇာ္ (thetwz81@gmail.com)

ေသြးလႉျခင္းရဲ႕ အက်ဳိးေက်းဇူးေလးသိပါရေစဘုရား။

(၆၅) သက္ေဝေဇာ္ ၏ေမးခြန္းကိုေျဖဆိုျခင္း
ဟဒယဝတၳဳရုပ္သည္ ႏွလံုးေသြး၌တည္၏။ ဟဒယဝတၳဳ႐ုပ္ကို မီွ၍ အေရးႀကီးေသာစိတ္မ်ား (မေနာဓာတ္,မေနာဝိညာဏဓာတ္) ျဖစ္ၾကရ၏။ ေသြးသည္ ရုပ္နာမ္ေတြ အသက္ရွင္ဖို႕ အေရးႀကီးေသာ အရာ ျဖစ္၏။ ေသြးလႉျခင္းသည္ အသက္ကိုေပးလႉျခင္းျဖစ္၍ ျကီးမားေသာ အာယုဒါန (ဇီဝိတဒါန)ျဖစ္၏။ Reaction အရ ျဖစ္ေလရာရာဘဝမွာ က်န္းမာျခင္း၊ အသက္ရွည္ျခင္း အက်ိဳးကို ရနိုင္သည္ဟု မွတ္သင့္၏။

“ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာေတြရဲ႔ ၀င္ေပါက္တံခါးၾကီးေတြ” – Gate to prosperity ၾကီးပြားတိုးတက္ျခင္းရဲ႔ ဂိတ္၀ၾကီး၆ ခု”

တကယ္စစ္မွန္တဲ့နည္းနဲ့ လူ႔ဘ၀တစ္ခုမွာျပည့္စံု တိုးတက္ျပီးေတာ့ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာေတြရဖို႔၊ ခိုင္မာဖို႔ ဆိုတာက်ေတာ့ ဘာလိုအပ္သလဲဆိုတာကိုျမတ္စြာဘုရား ေဟာထားတာရွိတယ္၊ စဥ္းစား ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ အင္မတန္မွမွန္ကန္တယ္၊ အဲဒါကို “အတၱဒါြရ” လို႔ သံုးထားတယ္၊ “ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာေတြရဲ႔ ၀င္ေပါက္တံခါးၾကီးေတြ” – Gate to prosperity ၾကီးပြားတိုးတက္ျခင္းရဲ႔ ဂိတ္၀ၾကီးေတြေပါ့၊ ၾကီးပြားတိုးတတ္ႏိုင္တယ္၊ လူ႔ဘ၀ရလာျပီဆိုရင္ ၾကီးပြားတိုးတက္ႏိုင္တယ္၊ လူ႔ဘ၀ရလာျပီဆိုရင္ ၾကီးပြားတိုးတက္ျခင္းရဲ့ ဂိတ္၀ၾကီးေတြ ၆ ခုရွိတယ္၊ ၾကီးပြားတိုးတက္ႏုိင္တဲ့ အေၾကာင္းတရားဟာ ၆ မ်ိဳးရွိတယ္တဲ့၊ ကိုယ့္ဟာကိုယ္လည္း စဥ္းစားၾကည့္ေပါ့၊ ဒီ ၆ မ်ိဳးကိုရ ေအာင္ဖန္တီးရမယ္။

နံပါတ္ (၁) က “အာေရာဂ်ံ” က်န္းမာျခင္းတဲ့၊

ကိုယ္က်န္းမာရမယ္၊ စိတ္က်န္းမာရမယ္၊ က်န္းမာတယ္ဆိုတာ ႏွစ္ခုရွိတယ္၊ ကာယက်န္းမာေရးနဲ႔ စိတၱက်န္းမာေရး၊ လူ႔ဘ၀ေရာက္ျပီဆိုရင္ က်န္းမာေရးနဲ႔ ျပည့္စံုဖို႔လိုတယ္၊ က်န္းမာေရးနဲ႔ျပည့္စံုေအာင္ လုပ္ရမယ္၊ ကံမေကာင္းအေၾကာင္းမလွလို႔ ေရာဂါေတြျဖစ္ျပီးေတာ့ကုလို႔မရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးေတြရွိတာပဲ၊ အေနအထိုင္အစားအေသာက္မတတ္လို႔ က်န္းမာေရးခ်ိဳ႔တဲ့သြားတဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ေတြလည္း အမ်ားၾကီးရွိတယ္၊ ပင္ကိုယ္က က်န္းမာလ်က္သားနဲ႔ အေန အထိုင္ အစားအေသာက္မတတ္လို႔ မက်န္းမမာျဖစ္သြားတာ။
မက်န္းမမာျဖစ္သြားရင္ အားလံုးဆံုးရွံဳးသြားျပီလို႔သာမွတ္ေပေတာ့၊ တခ်ိဳ႔က ပိုက္ဆံရွိရင္ ေဆးကုလို႔ရတယ္လို႔ ထင္ေကာင္းထင္လိမ့္မယ္၊ ကုမရတဲ႔ အေနအထားမ်ိဳး incurable ေတြရွိတယ္၊ အဲဒါေၾကာင့္ နံပါတ္(၁) အေရးၾကီးဆံုးက ကိုယ့္ကိုယ္ကို က်န္းမာေရး ဂရုစိုက္ရမွာပဲ၊ ကိုယ္က်န္းမာရမယ္၊ စိတ္က်န္းမာရမယ္။
ကိုယ္က်န္းမာဖို႔အတြက္က်ေတာ့ physical exercise လုပ္တာတို႔၊ ကိုယ္နဲံမတည့္တဲ့အစာ မစားတာတို႔၊ ကိုယ္နဲံသင့္ျမတ္တဲ့ အစားအစာ စားတယ္၊ မေလာ္လီဘူး၊ ကိုယ့္စိတ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္တယ္၊ က်န္းမာေအာင္ေနတယ္၊ က်န္းမာေအာင္၀တ္တယ္၊ က်န္းမာေအာင္စားတယ္၊ ဒါေတြက ကာယက်န္းမာေရး အတြက္အေထာက္အကူျဖစ္တယ္၊ ဒါက်န္းမာေရးလိုက္စားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တိုင္း သိတယ္၊ ဘုရားေဟာတာလည္း ဒါပဲေဟာတာပဲ။
စိတ္က်န္းမာဖို႔က်ေတာ့ ဘာလုပ္ဖို႔လိုလဲဆိုေတာ့ ေလာကလူေတြဟာ ဘာေၾကာင့္ စိတ္မက်န္းမမာျဖစ္သလဲဆိုေတာ့ ေလာဘေတြ လႊမ္းမိုးမယ္၊ ေဒါသေတြလႊမ္းမိုးမယ္၊ ေမာဟေတြ လႊမ္းမိုး မယ္ဆိုရင္ စိတ္မက်န္းမမာျဖစ္လာတတ္တယ္၊ ဒါ႔ေၾကာင့္ ကုိယ့္သႏၲာန္မွာ ေလာဘေတြကို မ်ားမ်ား အျဖစ္မခံရဘူး၊ ျဖစ္လာလို႔ရွိရင္ ဒါေတြက စိတ္က်န္းမာေရးထိခိုက္တဲ့အရာေတြပဲ ဆိုျပီးေတာ့ စိတ္က်န္းမာ ေအာင္ေနတယ္၊ စိုးရိမ္ေသာကေတြကို တရားဓမၼကိုႏွလံုးသြင္းျခင္းျဖင့္ ေလွ်ာ႔ခ်လို႔ရတယ္၊ အဲဒီလိုနည္းျဖင့္ ကိုယ္က်န္းမာေအာင္၊ စိတ္က်န္းမာေအာင္ေနရမယ္တဲ့။
ခုေခတ္ စိတ္မက်န္းမာဘူး၊ စိတ္ေရာဂါတို႔ဆိုတာက တစ္မ်ိဳး၊ အခုေျပာတဲ့စိတ္ေရာဂါဆိုတာ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ေမာဟ ဒါေတြကို ေလွ်ာ့ခ်ဖို႔ေျပာတာ။
အဲဒီေတာ့ စိတ္က်န္းမာသြားျပီ၊ က်န္းမာေရးေကာင္းတာဟာ အားလံုးအတြက္ အခြင့္အလမ္း တစ္ခုပဲ၊ ကို္ယ္က်န္းမာတယ္ဆိုရင္ အားလံုးအတြက္ အခြင့္အလမ္းခ်ည္းပဲ၊ စီးပြားလုပ္မလား၊ ပညာရွာ မလား၊ တရားက်င့္မလား၊ ဘယ္ဟာအတြက္ျဖစ္ျဖစ္ အကုန္လံုး အဆင္သင့္ျဖစ္တယ္၊ မက်န္းမာဘူးဆိုရင္ အဲဒီအရာေတြ ဆံုးရွံဳးသြားမယ္၊ ဘာတစ္ခုမွ လုပ္လို႔မရတဲ့အေျခအေနမ်ိဳးကို ေရာက္သြားႏိုင္တယ္၊ ဒါေၾကာင့္မို႔ နံပါတ္တစ္ၾကီးပြားတိုး တက္ဖို႔ရာအတြက္ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာေတြ ရဖို႔ရာအတြက္ အေရးၾကီးတဲ့ ဂိတ္၀ၾကီးတစ္ခုဟာ “ က်န္းမာမႈ” ပဲ။ ဒါေၾကာင့္ျမတ္စြာဘုရား ေဟာထားတာရွိတယ္။ “အာေရာဂ်ံ ပရမာလာဘာ” ဆိုတာ ေလာကမွာ စိန္ေတြ၊ ေရႊေတြ၊ ေငြေတြရတယ္၊ စီးပြားပစၥည္းေတြရတယ္၊ ဘာေတြရရ က်န္းမာမႈရတဲ့ပုဂၢိဳလ္ကသာ ခံစားႏိုင္တာ၊ မက်န္းမာတဲ့ပုဂၢိဳလ္က မခံစားႏုိင္ဘူး၊ က်န္းမာမွ ဒါေတြက အဓိပၸာယ္ရွိိတယ္၊ အိမ္ေပၚကမွ မဆင္းႏိုင္ေအာင္ ေရာဂါရေနရင္ ေမာ္ဒယ္ျမင့္ကားၾကီးသူ႔ရွိ လည္း သူစီးရမွာမွ မဟုတ္တာ၊ ဘာေတြလာခဲ့လာခဲ့ မက်န္းမာလို႔ သူသံုးလို႔မွမရတာ၊ ဒါေၾကာင့္ က်န္းမာ မႈဟာ နံပါတ္ (၁) အေရးၾကီးဆံုးပဲတဲ့။

နံပါတ္ (၂) ဘာလုပ္ရမလဲဆိုေတာ့ “ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္းဖို႔” လိုတယ္။

ကိုယ္က်င့္တရားကို ေလွ်ာ့ျပီးေတာ့ မတြက္ရဘူး။ ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္းမြန္ျခင္းသည္ က်န္းမာေရးအတြက္လည္း အေထာက္ အကူျဖစ္တယ္။ ေနာက္ဘ၀ဆက္တိုင္းမွာ လည္းေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာေတြ ရဖို႔အတြက္ အေထာက္ အကူျဖစ္တယ္၊ ႏွစ္ဖက္စလံုး အက်ိဳးရွိတယ္။
ကုိယ္က်င့္တရားဆိုတဲ့ေနရာမွာ မလုပ္သင့္တာကိုမလုပ္ဖို႔၊ လုပ္သင့္တာကိုလုပ္ဖို႔- ဒါကုိယ္ က်င့္တရားပဲ၊ စာရိတၱသီလနဲံ ၀ါရိတၱသီလလို႔ႏွစ္မ်ိဳးရွိတယ္။
“၀ါရိတၱသီလ”ဆိုတာ မလုပ္ရဘူးလို႔သတ္မွတ္ထားတာ၊ ဘာေတြတုန္းဆို ဥပမာမယ္သူက မီးနဲ့တူတယ္၊ မီးကိုမကိုင္ရဘူးလို႔အားလံုးသိၾကတယ္။ ကိုင္ရင္ဘာျဖစ္တုန္းဆို - ကိုင္ရင္ပူမွာေလာင္မွာေပါ့၊ မလုပ္ရဘူးဆိုတာ လုပ္ရင္ကိုယ့္မွာ ထိခိုက္မွာပဲ၊ လွ်စ္စစ္မီးၾကိဳးကို သြားမကိုင္နဲ့၊ ကိုင္လို႔ရွိရင္ ဓာတ္လိုက္ မယ္၊ ဒုကၡေရာက္မယ္၊ အဲဒါလိုပဲ ၀ါရိတၱသီလဆိုတာ ဒါမလုပ္ရဘူးလို႔ တားျမစ္ထားတဲ့ကိစၥ၊ မလုပ္ရဘူး လို႔ဆိုတာ ပညတ္ခ်က္ၾကီးတစ္ခုလို မဟုတ္ဘူး၊ ဒါလုပ္ရင္ တံု႔ျပန္မႈက ဒုကၡျဖစ္မယ္လို႔ ေျပာတာ။
ငါးပါးသီလဆိုတာျမတ္စြာဘုရားက laid down လုပ္ထားတာမဟုတ္ဘူး၊ ဘုရားရဲ့ ပညတ္ခ်က္ မဘုတ္ဘူး။အခုေခတ္ အႏၲရာယ္ရိွတဲ့ေနရာမွာ Dangerous လို႕ေရးထားတယ္ေလ၊ အႏၲရာယ္လို႕ေရးထားတာကို မေရွာင္ဘူးဆုိရင္ ခံရမွာပဲေလ၊ ၀ါရိတၱသီလရဲ႕ အဓိပၸာယ္က Dangerous လို႕ေျပာတဲ့ အဓိပၸာယ္ပဲ။ ပါဏာတိပါတ၊ အဒိႏၷာဒါန၊ ကာေမသုမိစာၦစာရ၊ မုသာ၀ါဒ၊ သုရာေမရယဆုိတာ ဒါေတြကို မလုပ္နဲ႕၊ ဒါေတြဟာ Dangerous ပဲ၊ တုံ႕ျပန္လာရင္ ခံရမယ္လို႕ ဒီလိုေျပာတာေနာ္၊ တခ်ိဳ႕က "ငါးပါးသီလ ဘုရားမေဟာပါဘူး" လို႕ ဒီလိုေျပာတဲ့လူလည္းရိွတာပဲ။ "ငါးပါးသီလ မလံုလည္း တစ္ပါးေလာက္လံုလည္း ရတယ္"တုိ႕ - ဘယ္ဟာမွ နားမေယာင္ေလနဲ႕၊ဒီဟာေတြက Dangerous ပဲေနာ္၊ ျမတ္စြာဘုရားက Dangerous လို႕ စာတန္းထုိးေပးထားတဲ့ သေဘာပဲ၊ သဘာ၀ကိုက အဆုိးနဲ႕ တံု႕ျပန္မွာေနာ္။
"စာရိတၱသီလ" ဆုိတာက်ေတာ့ လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္တာ၊ ေလာကမွာ လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္တယ္ဆုိတာ မိဘေတြကို ေစာင့္ေရွာက္မယ္၊ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြကို ေစာင့္ေရွာက္မယ္၊ မိတ္ေတြသဂၤဟေတြကို ေစာင့္ေရွာက္ရမယ္၊ ေလာကမွာ လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္တဲ့အလုပ္ေတြကို လုပ္တယ္၊ ဒါက စာရိတၱသီလ။
ဒါေၾကာင့္ ၀ါရိတၱသီလလည္း ရိွရမယ္။ စာရိတၱသီလလည္း ရိွရမယ္။ အဲဒီလို ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္းမြန္ေအာင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ႀကိဳးစားအားထုတ္ရမယ္။

ေနာက္ နံပါတ္(၃)က “ဆံုးမၾသ၀ါဒ” -

ႀကီးပြားတုိးတက္ေရးအတြက္ ဘာလိုတုန္းဆုိေတာ့ ေလာက လူ႕အသိုင္းအ၀ိုင္းထဲမွာ ဦးေဆာင္တဲ့ပညာရိွေတြဆုိတာရိွတယ္၊ လူႀကီးသူမေတြရိွတယ္။ မိသားစုထဲမွာဆုိရင္ အေတြ႕အႀကံဳရင့္က်က္တဲ့ အေမတုိ႕၊ အေဖတုိ႕၊ အဖုိးတုိ႕၊ အဖြားတုိ႕ဆုိတာေတြရိွတယ္၊ သူတုိ႕ရဲ႕ အေတြ႕အႀကံဳေတြ၊ အဆံုးအမေတြကို မွတ္သားနာယူသင့္တယ္၊ ဆံုးမၾသ၀ါဒ Instruction ဆုိတာ ဘယ္ေနရာမဆုိရိွတာခ်ည္းပဲ။ Instruction မရိွဘဲနဲ႕ အလုပ္လုပ္ရင္ အကုန္လြဲေခ်ာ္ႏိုင္တာေပါ့။
အေမက ဆံုးမတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အေဖကဆံုးမတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ပညာရိွေတြက ဆံုးမတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ စာေပကရတဲ့ ဆံုးမၾသ၀ါဒပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္ဆံုးမၾသ၀ါဒမဆုိ လူေတြက က်ယ္က်ယ္ျပန္႕ျပန္႕ နာယူၾကရတယ္ေလ၊ ျမင္ဆရာတဲ့၊ ၾကားဆရာတဲ့၊ ကိုယ္ျမင္တဲ့အေပၚမွာ သင္ခန္းစာယူမယ္၊ ၾကားတဲ့အေပၚမွာ သင္ခန္းစာယူမယ္၊ ေလာကမွာ ႀကီးပြားတုိးတက္ဖုိ႕အတြက္ အဲဒီလိုဆံုးမၾသ၀ါဒေတြကလည္း လိုအပ္တယ္တဲ့။

ေနာက္ နံပါတ္(၄)က်ေတာ့ “သုတ”၊

ခုနက ပညာရိွေတြရဲ႕ အဆံုးအမ၊ သုတဆုိတာ မိမိကိုယ္တုိင္ အၾကားအျမင္ ဗဟုသုတေတြကို ဆည္းပူးအားထုတ္ရမယ္၊ ေလာကမွာ အက်ိဳးရိွေအာင္ ေအာက္ထစ္ဆံုး ေစ်းအေရာင္းအ၀ယ္လုပ္တာတုိ႕၊ Managing လုပ္တဲ့ ပညာတုိ႕၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့၊ business နဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ ပညာတုိ႕၊ Computer ပညာတုိ႕ စသျဖင့္ေပ့ါ၊ ဗဟုသုတ ဆုိတာ အကုန္လံုး ဆည္းပူးအားထုတ္ရတယ္တဲ့၊ ဒါလည္းပဲ ႀကီးပြားတုိးတက္ျခင္း အေၾကာင္းတစ္ခုပဲ။

ေနာက္ နံပါတ္(၅)က “ဓမၼကို က်င့္သံုးရမယ္”

ဒါကေတာ့ လက္ေတြ႕လုပ္ဖုိ႕လိုတယ္၊ ဓမၼကို က်င့္သံုးတယ္ဆုိတာ သုစ႐ိုက္တရားေတြကို ေဆာင္ရြက္ၿပီး ဒုစ႐ိုက္တရားေတြကို ေရွာင္တာပဲ။
ေလာကလူေတြ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ က်င့္သံုးလို႕ရတာ ဘာတုန္းဆုိရင္ စိတ္အေတြးနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့- သူမ်ားပစၥည္းကို ကိုယ့္ပစၥည္းျဖစ္လိုတဲ့ ေလာဘနဲ႕ အေတြးမ်ိဳးေတြ မေတြးရဘူး၊ သူမ်ားကို ပ်က္စီးပါေစ၊ ဒီလူဟာ ဆုတ္ယုတ္နစ္နာသြားပါေစ၊ ဒုကၡေရာက္သြားပါေစဆုိတဲ့ ေဒါသနဲ႕ အေတြးမ်ိဳးေတြ မေတြးရဘူး။ ကံ၊ ကံ၏အက်ိဳးကို ျငင္းပယ္တဲ့အျမင္ေတြ မျမင္ရဘူး။ အဲဒါေတြဟာ မွန္ကန္တဲ့အေတြး မေနာကံဆုိင္ရာ သုစ႐ုိက္တရားလို႕ ေခၚတယ္။
ႏႈတ္နဲ႕ ပတ္သက္လာလို႕ရိွရင္လည္း လိမ္မေျပာရဘူး၊ မွန္တာပဲေျပာရမယ္၊ တခ်ိဳ႕က မွန္တာေျပာတာကို ၀န္ေလးတတ္တယ္၊ မွန္တာေျပာတယ္ဆုိတဲ့ ေနရာမွာ ပိုၿပီးအေရးႀကီးတာက လူတစ္ဖက္သားဒုကၡေရာက္ေအာင္ ႐ံုးျပင္ကႏၷားတက္ၿပီး ဒီလူမဟုတ္တာကို အဟုတ္၊ ဟုတ္တာကို မဟုတ္ဘူးလို႕ သက္ေသလိုက္တာမ်ိဳးကို ဆုိလိုတယ္၊ ေၾကာက္လို႕ လီွးလႊဲေျပာတဲ့ မုသာ၀ါဒမ်ိဳးကို ေျပာတာမဟုတ္ဘူး၊ အျပစ္ႀကီးတဲ့ မုသာ၀ါဒဆုိတာ လူတစ္ေယာက္ကို ဒုကၡေရာက္ေအာင္ မဟုတ္တမ္းတရားေတြကို လိမ္လည္ၿပီးေတာ့ ေျပာတာမ်ိဳး၊ ထြက္ဆုိတာမ်ိဳး၊ အဲ့ဒါမ်ိဳး မလုပ္ဘဲနဲ႕ မွန္တာကိုေျပာရမယ္။
ေနာက္ၿပီးေတာ့ လူသားအခ်င္းခ်င္း၊ ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္အခ်င္းခ်င္း၊ မိတ္ေတ သဂၤဟအခ်င္းခ်င္းမွာ တစ္ဦးနဲ႕ တစ္ဦး မတည့္ေအာင္မလုပ္ရဘူး၊ တည့္ေအာင္သာ ေျပာရမယ္။ ဒါလည္း အရပ္ထဲမွာတုိ႕၊ မိသားစုထဲမွာတုိ႕ အလြန္အေရးႀကီးတာ။
ေနာက္တစ္ခုက ႐ိုင္းျပတဲ့စကားကို မသံုးရဘူး၊ ယဥ္ေက်းတဲ့ စကားအေျပာမ်ိဳးကို ေျပာရတယ္။ ေနာက္တစ္ခုက အက်ိဳးမရိွတဲ့ စကားရပ္ေတြကို ေျပာၿပီးေတာ့ အခ်ိန္ျဖဳန္းတာမ်ိဳးမလုပ္ရဘူး၊ ဒါ ႏႈတ္နဲ႕ပတ္သက္တဲ့ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြေပါ့၊ အသိဥာဏ္နဲ႕ ေျပာတဲ့ စကားမ်ိဳးပဲ ေျပာရမယ္။
ေနာက္ ကာယကံနဲ႕ ပတ္သက္လာတဲ့ အခါက်ေတာ့ သူမ်ားအသက္ကိုမသတ္ဘူး၊ သူ႕ဥစၥာမခိုးဘူး၊ ေနာက္ကာမကိစၥေတြနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ စည္းကမ္းပ်က္တဲ့ ကိစၥေတြကို မလုပ္ဘူး၊ မွားယြင္းတဲ့ အလုပ္ေတြကို မလုပ္ဘူး၊ လူ႕သိကၡာကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ရတယ္၊ ဒါေတြဟာ ႀကီးပြားတုိးတက္ျခင္းအေၾကာင္းပဲ၊ တစ္ခုခုလုပ္လို႕ရိွ႕ရင္ လူသိရင္လည္း ႐ႈံ႕ခ်ခံရမယ္၊ မသိရင္လည္း ကိုယ့္ရဲ႕ကိုယ္က်င့္တရားဟာ ပ်က္ျပားတယ္၊ လူမသိတာက အကဲ့ရဲ႕မခံရ႐ံုပဲ ရိွတယ္ေနာ္၊ ပ်က္စီးမႈကေတာ့ ရိွတာပဲ၊ ဒါ့ေၾကာင့္ “ဓမၼာႏု၀တိၱ”လို႕ ေခၚတဲ့ ကိုယ္က်င့္တရားနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ လိုက္နာက်င့္သံုးရမယ္။

ေနာက္တစ္ခု နံပါတ္(၆) က “စိတ္ဓာတ္ဟာ ေကာင္းတာလုပ္တဲ့အေပၚမွာ အၿမဲတမ္း တက္ၾကြေနဖုိ႕ လိုတယ္”ေပါ့၊

စိတ္မပါတာမ်ိဳး မျဖစ္ေစရဘူး၊ ကိုယ့္စိတ္ကိုျပင္ေပးရတယ္၊ ဥပမာမယ္- တရားႏွလံုးသြင္းဖို႕တုိ႕၊ တရားနာဖုိ႕တုိ႕ တရားအသိေတြရေအာင္တုိ႕ဆုိရင္ စိတ္ဓာတ္ဆုတ္နစ္တာမ်ိဳး မရိွရဘူးတဲ့၊ အၿမဲတမ္း စိတ္ဓာတ္ဟာလန္းဆန္းတက္ၾကြၿပီးေတာ့ “ဒါ လုပ္သင့္ လုပ္ထိုက္တဲ့ဟာ” လို႕ ဆံုးျဖတ္ၿပီးေတာ့ လုပ္ရမယ္။

အဲဒီလို ကိုယ့္မွာ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာေတြရဲ့ မုခ္ၾကီးသဖြယ္ ဒီ ၆ ခုဟာရွိမယ္ဆိုရင္ ဒီဘ၀မွာလည္းေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာေတြ ၀င္လာမွာပဲ၊ ေနာင္ဘ၀ေရာက္ရင္လည္း ဒီအတိုင္း ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာေတြ၀င္လာမွာပဲ၊ ဘ၀ဆက္တိုင္း ေရရွည္ေကာင္းဖို႔ အမႈမဲ့အမွတ္မဲ႔ ေနမယ္ဆိုရင္ ဒါေတြ ကိုယ့္သႏၱာန္မွာရွိတာလည္းမသိဘူး၊ မရွိတာလည္းမသိဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ အမႈမဲ့အမွတ္မဲ႔ မေနသင့္ဘူး၊ ရွိသင့္ရွိထိုက္တဲ့ဟာေတြ ကိုယ့္သႏၲန္မွာရွိေအာင္ ၾကိဳးစားၾကရမွာ။
ပစၥည္းဆိုတာ တစ္ခုနဲ႔တစ္ခု အသံုး၀င္တာခ်င္းမတူတတ္ဘူးေပါ့၊ လူေတြရဲ႕ အရည္အခ်င္း ေတြမွာလည္းပဲ တစ္ခုနဲံတစ္ခု အသံုး၀င္တာခ်င္း မတူဘူး၊ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ အသံုး၀င္မႈ ျပည့္စံု ေစတတ္တဲ့ ဒီတရားေတြနဲ႔ ပတ္သက္ျပီးေတာ့ စံုေအာင္ရွိရမယ္လို႔ ျမတ္စြာဘုရားက ဒီလိုေဟာတာ။
ကဲ၊ ေလာကမွာ စိတ္ေနစိတ္ထားနဲ့ ပတ္သက္ျပီးေတာ့ ေနာက္သုတၱန္တစ္ခုကို ၾကည့္ၾကရေအာင္။ ျမတ္စြာဘုရားက လူ႔ဘ၀ရလာလို႔ရွိရင္တဲ့ ခုနက အႏၶသုတၱန္မွာ ေဟာထားတဲ့ မ်က္စိအျမင္ႏွစ္မ်ိဳးရွိရမယ္ ဆိုတာနဲ႔သြားျပီးေတာ့ နီးစပ္တယ္၊ လူေတြအတြက္ေကာင္းဖို႔အခ်က္ေလးခ်က္၊ ဒါက လက္ေတြ႔ လိုက္နာ သံုးသပ္ဖို႔ ၊ အဲဒီေလးခ်က္က ဘာတုန္းဆိုေတာ့ (၁) ဒကၡံ ဂဟပတံ သာဓု- အိမ္ရာတည္ေထာင္ လူ႔ေဘာင္ဘ၀မွာ ေနလို႔ရွိရင္ စီးပြားေရးနဲ့ပတ္သက္ျပီး လိမၼာကၽြမ္းက်င္မႈ၊ လုပ္ငန္းကၽြမ္းက်င္မႈရွိရမယ္တဲ့၊ မလုပ္တတ္ မကိုင္တတ္ဆိုရင္ လြဲလြဲေခ်ာ္ေခ်ာ္ေတြျဖစ္တယ္၊ ဘယ္အလုပ္ပဲလုပ္လုပ္ လုပ္ငန္းကၽြမ္းက်င္ မႈက အင္မတန္မွ အေရးၾကီးတယ္၊ ၾကည့္ေလ- ကုိယ့္အနီးက ႏိုင္ငံေတြပဲၾကည္႔၊ တစ္ခါတစ္ခါ ျမန္မာလူမ်ိဳး ေတြနဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္ျပီးေတာ့ၾကည့္၊ လုပ္ငန္းကၽြမ္းက်င္တဲ့ လူဟာအသာရေနတယ္၊ နည္းပညာေကာင္းတဲ့ လူဟာအသာရေနတယ္၊ နည္းပညာ ညံ႔ေနျပီဆိုရင္ အကုန္ညံံ႔သြားတာပဲ၊ နည္းပညာေကာင္းေအာင္ လုပ္ငန္းကၽြမ္းက်င္မႈရွိေအာင္ ေလ႔က်င့္ေမြးျမဴေနၾကရတာ၊ အဲဒီေတာ့ နည္းပညာလည္းသာတယ္၊ လုပ္ငန္းကၽြမ္းက်င္လည္းသာတယ္ဆိုတဲဲ့ပုဂၢိဳလ္ဟာ ေရွ႔ေရာက္သြားတာပဲ၊ လုပ္ငန္းကၽြမ္းက်င္မႈမရွိတဲ့လူဟာ ေနာက္ေရာက္က်န္ရစ္တာပဲ၊ ဒါထံုးစံပဲ။

ဘုန္းၾကီးတို႔ တစ္ခါတေလ စဥ္းစားၾကည့္မိတယ္၊ ဒါေတာ့စီးပြားေရး တကယ္လုပ္ေနတဲ့ ဒကာ၊ ဒကာမေတြ ဘုန္းၾကီးတို႔ထက္ပိုျမင္ပါလိမ့္မယ္၊ တို႔ႏုိင္ငံက လူေတြက ဘာနဲ႔တူေနလဲဆိုေတာ့ တခ်ိဳ႔ၾကီးပြားတိုးတက္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံေတြနဲ့ယွဥ္လိုက္ရင္ ေတာကေတာင္သူလယ္သမားေတြနဲ႔ သြားတူ ေနတယ္၊ ဘယ္လိုျဖစ္တာတုန္းဆိုေတာ့ ေတာင္သူလယ္သမားေတြဆိုတာဟာ တစ္ေနကုန္ ေနပူထဲမွာ ေခၽြးဒီးဒီးက်ေအာင္ အလုပ္လုပ္ရတယ္၊ အသီးအႏွံေလးေတြရလာတယ္၊ ျမိဳ႕ကပြဲစားဆီပို႔တယ္၊ ပြဲစား ကျဖတ္ေပးတဲ့ ေစ်းကေလးနဲ႔ပဲ သူျပန္သြားရတယ္၊ ဒီထက္မရဘူး၊ ပြဲစားကေနပူထဲထြက္စရာမလိုဘူး၊ ဒီပစၥည္းေတြသူယူထားလိုက္တယ္၊ ေစ်းေကာင္းျပီဆိုေတာ့ သူကထုတ္ေရာင္းလိုက္တာ ၄-၅-၁၀ ဆျမတ္ တယ္၊ ကဲဟိုမွာ ေနပူထဲမွာ ေက်ာကုန္းမွာ ဆားပြင့္ေလာက္ေအာင္၊ လူရုပ္မပီေအာင္၊ မြဲေျခာက္ေနေအာင္ အလုပ္လုပ္ရတဲ့လူ က်ေတာ့ အဲဒီေလာက္ အျမတ္မရဘူး၊ ပြဲစားကေတာ့ သူလုပ္ထားတဲ့ အသီးအႏွံ ေတြေပၚက ရလုိက္တဲ့ အျမတ္က နည္းတာမဟုတ္ဘူး။
အဲဒီလိုပဲ ျမန္မာျပည္မွာလည္းပဲ ၾကည့္- သယံဇာတပစၥည္းေတြကို ႏုိင္ငံျခား တိုင္းျပည္ေတြ ဒီတိုင္းပဲ ေရာင္းလုိက္မယ္ဆိုရင္ ဟိုကလူေတြက ၁၀- ဆမက ျမတ္သြားတယ္၊ ဒီကလူေတြက လုပ္လိုက္ရတာ၊ ကိုယ့္ဆီကပစၥည္းေတြ တန္ဖိုးက်ေတာ့ နည္းနညး္ေလးပဲရတယ္၊ အဲဒီေတာ့ ခုနက တစ္ႏွစ္ပတ္လံုး ေနပူထဲ ရုန္းကန္လုပ္ရတဲ့ပုဂၢိဳလ္က တစ္သိန္းရတယ္ဆိုရင္ ပြဲစားက ၁၀ သိန္းေလာက္လည္းရခ်င္ရသြားမယ္၊ အဆခ်င္းမတူဘူး၊ တစ္သိန္းကေန ၂ သိန္း ရတယ္ဆိုရင္ ၂ ဆ ရတယ္ေပါ့။
အဲဒါေၾကာင့္ နည္းပညာတို႔၊ လိမၼာကၽြမ္းက်င္မႈတို႔ဆိုတာ အေရးၾကီးတယ္၊ ျမတ္စြာဘုရား ကိုယ္တိုင္ကေဟာထားတယ္၊ စီးပြားျဖစ္ဖို႔ရာအတြက္ ဥဌာနသမၸဒါနဲ့ျပည့္စံုရမယ္၊ ဥဌာန သမၸဒါဆိုတာ တက္တက္ၾကြၾကြၾကိဳးစားအားထုတ္တာ၊ လူေတြက ေစာလြန္းေနေသးတယ္၊ မိုးခ်ဳပ္သြားျပီ စသျဖင့္ ဒီအေတြးေလးေတြရွိတယ္၊ ရာသီဥတုက ေအးလြန္းေနေသးတယ္၊ ပူလြန္းေနတယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေတြနဲ႔ ပ်င္းတတ္ၾကတယ္။
သိဂါၤေလာ၀ါဒသုတ္မွာ အဲဒါေတြက ပ်င္းရိျခင္းရဲ႔ အေၾကာင္းျပေလးေတြ- ေစာလြန္းအားၾကီးလို႔၊ ေစာလို႔မထေသးဘူး၊ ေနာက္က်သြားရင္လည္း ေနာက္က်သြားျပီ၊ မိုးခ်ဳပ္လြန္းသြားျပီ၊ ေအးလို႔ရွိရင္လည္း ေအးလြန္းေနေသးလို႔၊ ပူလို႔ရွိရင္လည္း ပူလြန္းေနေသးလို႔ဆိုတာေတြနဲ႔ ေလာကၾကီးမွာ ဒီလိုေနၾကတာ၊ အဲဒီလိုေနျပီးေတာ့ ဆာေတာ့ ထမင္းမစားရေသးလို႔၊ စားျပီးတဲ့အခါက်ေတာ့လည္း ဗိုက္ေလးေသးလို႔ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပ ၆ မ်ိဳးက ပ်င္းရိျခင္းရဲ႔ အေၾကာင္းတရား ၆ မ်ိဳးလို႔ေခၚတယ္။ အဲဒါမ်ိဳးေၾကာင့္မို႔လို႔ အလုပ္ေတြ မေအာင္ျမင္ဘဲနဲ႔ ျဖစ္တတ္တယ္တဲ့။
တစ္ခါတုန္းက ၾကားဖူးတယ္။ အလွဴကဖိတ္လို႔ မဟုတ္ဘူး၊ ၾကံဳလို႔ေရာက္လာတဲ့ လူတစ္ေယာက္က အလွဴပြဲၾကီး က်င္းပေနတာ သူလည္း ကုသိုလ္ရခ်င္တယ္၊ ေ၀ယ်ာ၀စၥ ၀ိုင္းျပီးေတာ့ လုပ္ခ်င္လိုက္တာ ဘာလုပ္ရလုပ္ရေပါ့။ အိုးေဆးရေဆးရ၊ ခြက္ေဆးရ ေဆးရ၊ လုပ္စရာရွိတာေတြ သူလုပ္ပါ့မယ္ေပါ့။ လုပ္ခ်င္တယ္၊ ဒါပင္မယ့္လို႔ ထမင္းမစားရေသးလို႔ ဗိုက္က တအားဆာေနတယ္ဆိုေတာ့ ဒီလူ သဒၥါတရား ေကာင္းပံုရတယ္ဆိုျပီးေတာ့ ထမင္းေကၽြးလုိက္တယ္၊ ေကၽြးလိုက္ေတာ့ သူအားရပါးရ စားျပီးေတာ့ ေျပာျပန္တယ္တဲ့- က်ဳပ္လုပ္ခ်င္လိုက္တာဗ်ာ၊ ခုနကဆာလို႔ မလုပ္ႏိုင္ဘူး ခုေတာ့ ဗိုက္ေလး သြားလို႔ မလုပ္ႏိုင္ေသးဘူးတဲ့ ေနာက္ဆံုးမွာ မလုပ္တာခ်င္းအတူတူပဲ ေစာေစာတုန္းက ထမင္းဆာ လို႔မလုပ္ႏိုင္တာ၊ ခုေတာ့ ဗိုက္ေလးလို႔ဆိုျပီးေတာ့ ဒီအေၾကာင္းျပနဲ့ပဲ အလွဴပြဲသာျပီးသြားတယ္။ သူဘာတစ္ခုမွ ၀င္မလုပ္လိုက္ရဘူး။
အဲဒါမ်ိဳးလိုပဲ တကယ္ၾကိဳးစားအားထုတ္တယ္ဆိုတဲ႔ပုဂၢိဳလ္ဟာျမတ္စြာဘုရားေဟာထားတဲ့တရား ထဲမွာ “ ေယာစသီတဥၥ ဥဏွဥၥ ၊ တိဏာဘိေယ်ာနမညတိ” - အပူေတြ၊ အေအးေတြ ခုနက အခက္အခဲေတြကို ျမက္ကေလးတစ္ပင္ေလာက္ေတာင္သူက ဂရုမစိုက္ဘူးေပါ့၊ ဒါေတြကို ထည့္ မစဥ္းစား ဘူး၊ လုပ္စရာရွိတာကိုလုပ္မယ္၊ အဲဒီလိုစိတ္ဓာတ္ကို ထားရမယ္၊ အဲဒီလိုထားမွ ေလာကၾကီးမွာ ၾကီးပြားခ်မ္းသာမယ္တဲ့၊ အေၾကာင္းျပျပီးေတာ့ ေရသာခိုတာမ်ိဳး ဘယ္ကိစၥမွာမွမလုပ္ရဘူး၊ ၾကိဳးစား အားထုတ္ရမယ္။
အဲဒီ ေကာင္းျခင္းေလးျဖာထဲမွာ နံပါတ္တစ္ ဥဌာနသမၸဒါ၊ ျမတ္စြာဘုရားက လံု႔လ၀ီရိယရွိ တယ္ဆိုတဲ့ ေနရာမွာ မွတ္သားထားဖို႔ရာက လုပ္တိုင္းျဖစ္တာေတာ့မဟုတ္ဘူးတဲ့ လုပ္တာ ေတာ့လုပ္ရမယ္၊ အဲဒီထဲမွာမွ ဒကၡ= လုပ္ငန္းကၽြမ္းက်င္မႈရွိရမယ္၊ အနလသ ဇြဲေကာင္းရမယ္၊ ဥပါယ၀ီမံသ- နည္းပညာ ေကာင္းရမယ္တဲ့၊ အဲဒါမွ ေလာကၾကီးဟာ မွန္ကန္တယ္တဲ့။
လွိမ့္မရတဲ့ ေက်ာက္တံုးၾကီးကို လာျပီးေတာ့တြန္းေနလို႔ကေတာ့ အခ်ိန္သာကုန္သြားမယ္၊ ေရြ႔မွာ မဟုတ္ဘူးေလ၊ အဲဒါ အလုပ္လို႔ မသတ္မွတ္ဘူး၊ အက်ိဳးမထြက္ရင္ အလုပ္လို႔မသတ္မွတ္ဘူး၊ လုပ္ကတည္းက အက်ိဳးထြက္တဲ့အလုပ္ပဲ လုပ္ရမယ္တဲ့။
အဲဒါေၾကာင့္ အိမ္ယာတည္ေထာင္လူ႔ေဘာင္ဘ၀မွာေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တိုင္းဟာ လိမၼာကၽြမ္းက်င္မႈရွိမွ ေကာင္းတယ္၊ ဒါကေတာ့ အားလံုးလည္း သိျပီးသားပဲေနာ္တစ္ခု။
ေနာက္တစ္ခု နံပါတ္ (၂) က “ သံ၀ိဘဇၨဥၥေဘာဇနံ” ကိုယ္ရွာေဖြလို႔ရလာတဲ့ပစၥည္းကို ကိုယ့္မိသားစု၊ ကိုယ့္မိဘေဆြမ်ိဳးအားလံုးနဲ႔ ်ေမန လုပ္ျပီးသံုးပါတဲ့ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္းမသံုးပါနဲ႔တဲ့၊ ဒါမွ အားလံုးရဲ႕ ေမတၱာရမွာ၊ ကိုယ္ရတာ ကိုယ္စားတဲ့လူ တစ္ေယာက္ဟာက်န္တဲ့လူကလည္း သူ႔အေပၚ ေမတၱာမထားဘူး၊ ကိုယ္ရလာ ကိုယ္၀တ္လာတဲ့ပစၥည္းေလးအားလံုး မိသားစုမွာ share လုပ္ျပီးေတာ့ စားတယ္၊ ခြဲျခားေ၀ဖန္ျပီးေတာ့မွသံုးတယ္ဆိုတာ ဒါလူ႔ေလာကမွာ ရွိသင့္ရွိထိုက္တဲ့ကိစၥတဲ့။
ဒါေၾကာင့္မို႔ ျမတ္စြာဘုရားက စီးပြားရွာျပီးေတာ့ဘယ္လိုသံုးရမယ္ဆိုတာ ေဟာထားတာရွိတယ္၊ စီးပြားရွာထားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဟာ ဘာအတြက္ရွာရမယ္ဆိုျပီးေတာ့လည္းျမတ္စြာဘုရားက ေဟာထားတာရွိတယ္၊ စီးပြားရလာလို႔ရွိရင္တဲ့ “အတၱာနံသုေခတိ ပိေဏတိ”- ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ၀ျဖိဳးေအာင္၊ ခ်မ္းသာေအာင္ အသံုးျပဳတယ္။ ဒါက ပထမ၊ “မာတာပိတေရာ သုေခတိပိေဏတိ” - ကိုယ္ျပီးရင္ ကို္ယ့္အေဖ၊ အေမေတြ ခ်မ္းသာေအာင္ထား၊ ေနာက္သား၊မယား၊ မိတ္ေဆြ သဂၤဟေတြကို ခ်မ္းသာေအာင္ထား၊ ေနာက္ျပီး စတုတၳက်ေတာ့မွ ကုသိုလ္လုပ္လို႔ေျပာတာ၊ ဒီေတာ့ရလာတဲ့ စီးပြားဥစၥာဟာ အဲဒါအတြက္ပဲ။
ဆိုလိုတာက ပစၥည္းဆိုတာ သိမ္းထားဖို႔ မဟုတ္ဘူး၊ သံုးဖို႔၊ တခ်ိဳ႔က်ေတာ့ ပစၥည္းကိုႏွေျမာလို႔ အလွၾကည့္ျပီး သိမ္းထားတယ္၊ ကိုယ္လည္းမသံုးလုိက္ရဘူး၊ သူခိုးခိုးရင္လည္း ပါသြားမယ္၊ မီးေလာင္တဲံအထဲပါသြားမယ္၊ အဲဒါေၾကာင့္ ပစၥည္းဆိုတာသံုးဖို႔ ၊ သိမ္းဖို႔မဟုတ္ဘူးတဲ့၊ ကားေလးတစ္စီး ၀ယ္ထားျပီးေတာ့ မစီးရက္ဘဲ ဂိုေဒါင္ထဲထားၾကည့္ပါလား၊ သူ႔ဖာသာသူ ပ်က္သြားမွာပဲ၊ မသံုးရင္ပ်က္သြားမွာပဲ၊ "သံ၀ိဘဇၨဥၥေဘာဇနံ”- ကိုယ္ရလာတဲ့ ပစၥည္းဥစၥာကို ခြဲေ၀ျပီး သံုးေဆာင္ပါတဲ့၊ ဒါဒုတိယ လိုက္နာရမယ့္ ကိစၥတစ္ခုတဲ့။

ေလးခ်က္ေဟာထားတဲ့အထဲမွာ ေနာက္ႏွစ္ခုကပိုျပီးေတာ့အေရးၾကီးတယ္၊ လူဆိုတာ ၾကိဳးစားအားထုတ္လို႔ စီးပြားတတ္လာတဲ့အခါရွိတယ္၊ ရာထူးေတြျမင္႔လာတဲ့အခါရွိတယ္၊ အေျခအေနေတြ ေကာင္းလို႔တိုးတက္ၾကီးပြားလာျပီဆိုရင္ ပတ္၀န္းက်င္၊ အေပါင္းအသင္းေတြေပၚမွာ ေမာက္မာလာ တတ္တယ္၊ အဖက္မတန္ဘူးလို႔ထင္လာတတ္တယ္၊ အဲဒါဟာ ပ်က္စီးျခင္းအေၾကာင္းတစ္ခုပဲတဲ့။
ဒါေၾကာင့္မို႔ “အဟာေသာ အတၱလာေဘသု” ေမာက္မာတာမလုပ္နဲ့တဲ့၊ ၾကီးပြားတိုးတတ္ လာလို႔ရွိရင္ နဂိုအေျခအေနက မေျပာင္းေစနဲ႔တဲ႔၊ ဆက္ဆံေရးေတြမေျပာင္းေစနဲ႔၊ ပံုမွန္ေနတတ္ရမယ္၊ ဆိုလိုတာကေတာ့ၾကီးပြားတိုးတက္လာတဲ့အခါမွာ ဘ၀င္မျမင့္ရဘူး၊ ဘ၀င္ျမင့္ရင္ အနည္းဆံုး ပတ္၀န္းက်င္ကမုန္းသြားလိမ့္မယ္၊ မုန္းရင္ မိတ္ေဆြေတြရဲ႔ ခင္မင္မႈေတြပ်က္စီးသြားလိမ့္မယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ မိသားစုထဲေတာင္မွပဲ- ၾကားဖူးတယ္ အေမ၊အေဖက ကိုယ့္သား၊ သမီးကိုပဲေျပာလို႔ဆိုလို႔ မေကာင္းဘူး၊ ၾကီးပြားတိုးတက္လာတဲ့အခါမာနေတြ တက္လာတယ္၊ မိဘက စျပီးေတာ့ေမတၱာပ်က္လာတယ္၊ ေမတၱာပ်က္တယ္ဆိုကတည္းက မေကာင္းေတာ့ဘူးေပါ့၊ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ျမတ္စြာဘုရားက “အဟာေသာ အတၱလာေဘသု” ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာေတြရလာျပီဆိုတဲ့အခါမွာ ဘ၀င္မျမင့္နဲ့တဲ့၊ ဘ၀င္မျမင့္ေအာင္ သတိထားတဲ့။
လူဆိုတာ အျမဲတမ္း ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာရတာမဟုတ္ဘူး၊ တစ္ခါတေလ ရာထူးက်သြားတာရွိတယ္၊ စီးပြားဥစၥာေတြပ်က္သြားတာရွိတယ္၊ ေနာက္ဆံုးမွာ ကုန္းေကာက္စရာ မရွိေအာင္ ဆင္းရဲသြားတာေတြရွိတယ္၊ အဲဒီလိုရွိတဲ့အခါမွာ လူဟာ Depression ၀င္လာတယ္၊ ၀င္လာတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ ႏုိင္ငံျခားတိုင္းျပည္ေတြမွာဆို suicide လုပ္ပစ္တာေတြရွိတယ္ေပါ့။
Suicide လုပ္တယ္ဆိုတာ ဒီဘ၀မွာ မွားတဲ့နည္းနဲ႔ ထြက္ေပါက္ရွာတာ၊ ေနာင္ဘ၀မွာ ေကာင္းစားသြားမလားဆိုေတာ့ ဒီထက္ဆိုးတဲ့ဘ၀ေရာက္သြားႏုိင္တယ္၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသတယ္ဆိုတဲ့လူက ေဒါသနဲ့ သတ္ေသတာျဖစ္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ ဒီ႔ထက္ဆိုးတဲ့ ငရဲေရာက္သြားႏုိင္တယ္၊ အဲဒီ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသတဲ့အမႈကိုက ငရဲကိုေရာက္သြားႏုိင္တယ္။ ေသခါနီးမွာ စိတ္ကေျပာင္းသြားရင္ေတာ့ မေျပာႏုိင္ဘူးေပါ့၊ မ်ားေသာအားျဖင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသရင္ ေဒါသနဲ႔ေသတာ၊ ငရဲဘ၀ေရာက္တယ္။
အကယ္၍ ေဒါသေျပျပီးေတာ့ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေလးသတိရလို႔ မေသခင္ေလးမွာ စိတ္ကေလးေျပာင္းသြားရင္ေတာ့ လူမသိႏုိင္ဘူးေပါ့၊ ဒါေၾကာင့္မို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသျပီးေတာ့ လူျပန္ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ခုနကၾကားထဲမွာ အေျပာင္းအလြဲေလးေတြျဖစ္တတ္တယ္ေပါ့ေနာ္။
ေအး၊ အဲဒီလို ပ်က္စီးလာျပီဆိုတဲ့အခါ လူမွာ Depression ၀င္လာတတ္တယ္။ အဲဒီလိုလည္းမ၀င္ေစနဲ႔တဲ႔ “ အတၱဗ်ာပတၱိ အဗ်ေထာ” ကိုယ့္က်ိဳး ကိုယ့္စီးပြားေတြ ပ်က္စီးဆံုးရႈံးလာတယ္ ဆိုတဲ့အခ်ိန္မွာ မတုန္လႈပ္နဲ႔တဲ႔၊ ဘာေၾကာင့္ပ်က္စီးတာတုန္းလို႔ အေၾကာင္းတရားကိုရွာ၊ ဘယ္လို ရပ္တည္ရမလဲလို႔ အေၾကာင္းတရားကိုရွာတဲ့။
ႏုိင္ငံျခားေတြမွာ ကုမၸဏီၾကီးေတြ စီးပြားပ်က္ကပ္နဲ႔ၾကံဳတာရွိတယ္၊ မိတ္ေဆြသဂၤဟေတြနဲ႔ အေျဖရွာျပီး သူတို႔ကုစားၾကတာပဲ၊ ပံ႔ပိုးေပးၾကတာ၊ Bankcrupt ျဖစ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ ၀ိုင္းျပီးေတာ့ Support လုပ္ၾကတာ မဟုတ္လား။
လူေတြလည္းကိုယ့္အခ်င္းခ်င္း ျပန္ျပီးေတာ့ ထိန္းမတ္သြားေအာင္ ဒီလိုပဲ လမ္းေၾကာင္းရွာရမယ္၊ စိတ္ပ်က္ေနလို႔က အေျဖမေပၚဘူး၊ တစ္စံုတစ္ခုစီးပြားေရးပ်က္သြားရင္ လမ္းေၾကာင္းေျပာင္းမယ္၊ ကိုယ့္စိတ္ သက္သာရာ သက္သာေၾကာင္း တစ္ခုခုလုပ္မယ္၊ လမ္းမွန္ေတြ႔ေအာင္ရွာမယ္၊ အေျခအေန ေကာင္းေတြကို ဖန္တီးမယ္၊ ဒီတစ္ေနရာမွာ စီးပြားမျဖစ္လို႔ ေနာက္တစ္ေနရာမွာေျပာင္းျပီးေတာ့ လုပ္မယ္၊ ဒီလုပ္ငန္းမေကာင္းလို႔ ေနာက္လုပ္ငန္းေျပာင္းလုပ္မယ္၊ ဒီလိုပဲလုပ္သင္႔တာပဲ၊ ဒါထြက္ေပါက္အစစ္မွန္ပဲ။
အဲဒီလိုမဟုတ္ဘဲနဲ႔ စိတ္ဓာတ္တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားျပီးေတာ့ Depression ေတြ၀င္သြားတာဟာ အေျဖမဟုတ္ဘူးတဲ့။ အဲဒါေၾကာင့္ျမတ္စြာဘုရားးက “အတၱဗ်ာပတၱိ အဗ်ေထာ” ရာထူးက်မယ္၊ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြပ်က္စီးမယ္ဆိုရင္ “အဗ်ထ” - မတုန္လႈပ္ပါေစနဲ႔တဲ႔၊စိတ္ဓာတ္ေတြ မပ်က္ပါေစနဲ႔တဲ့၊ ကိုယ္႔ဘာသာကိုယ္ၾကံ့ၾကံ့ခုိင္ခုိင္ရပ္တည္ႏုိင္ေအာင္ ၾကိဳးစားပါတဲ႔၊ ဒါကလုပ္ရမယ့္ ကိစၥေတြကိုျမတ္စြာ ဘုရားေဟာတာ။
အဲဒီေတာ့ ဒီသုတၱန္ေတြဟာတစ္ေနရာတည္းမွာမဟုတ္ဘူး၊ ေလာကမွာလူေတြလုိက္နာက်င့္သံုးဖို႔ ဆိုတာျမတ္စြာဘုရားက စပ္ရာစပ္ရာ ဟိုနားဒီနား ေဟာထားတဲ့ သုတၱန္ေတြကို ဘုန္းၾကီးတို႔ စုျပီးေတာ့ ဒီေနရာမွာေဟာေပးတာေနာ္။
ေနာက္တစ္ခါ သတိထားစရာ အခ်က္ကေလးတစ္ခုရွိတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားက ေျဖဆိုထားတာ၊ အေျဖထုတ္ထားတာေလး၊ ပစၥည္းဥစၥာေတြရဲ႕ ယိုက်ပ်က္စီးသြားတတ္တဲ့ ယိုေပါက္ၾကီး ၆ ေပါက္ရွိတယ္။ အဲဒီယိုေပါက္ၾကီး ၆ ေပါက္မွာ ကုိယ္ရွာထားတဲ့ ပစၥည္းဥစၥာေတြဟာ အကုန္လံုးေပ်ာက္ျပီးေတာ့ ေနာက္ဆံုးမွာဆင္းရဲဒုကၡေတြ ေရာက္သြားတယ္၊ ဒါေတြဟာ ပံုျပင္ေတြအမ်ားၾကီးရွိတာပဲ။
အားလံုးသိၾကလိမ့္မယ္၊ ရန္ကုန္မွာ ခ်င္းေခ်ာင္းပဲေလ့စ္ Chin Chong Palace ဆိုတာရွိတယ္၊ ဘုန္းၾကီးတို႔ တစ္ေလာတုန္းက ဂ်ာနယ္တစ္ခုမွာ ခ်င္းေခ်ာင္း သူေဌးအေၾကာင္း ဖတ္လိုက္ရတယ္၊ ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ သူကတကယ့္ကို ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္သြားရွာတယ္။ ကုကၠိဳင္းလမ္းဆံုမွာ တကယ့္ နန္းေတာ္ၾကီးလိုေဆာက္ထားတာပဲ၊ ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ပ်က္စီးဆံုးရွံဳးသြာတာ၊ မိဘေတြ လက္ထက္က အင္မတန္ခ်မ္းသာတာ၊ ပ်က္စီးဆံုးရွံဳးသြားတာဟာ အေၾကာင္းမဲ့ေတာ့မဟုတ္ဘူး၊ အေၾကာင္းေတာ့ရွိတယ္၊ မကၽြမ္းက်င္တာေတြေရာ၊ မၾကိဳးစားတာေတြေရာ အကုန္လံုးေပါ့၊ ဒီလိုျဖစ္တတ္တယ္။
အဲဒီမွာ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာထားတာကေတာ့ ေလာကမွာ စီးပြားေရးပစၥည္းဥစၥာေတြရဲ႔ ယိုေပါက္ ၾကီး ၆ ခုဆိုတာ ဘာလဲဆိုေတာ့ပစၥည္းဥစၥဟာ ဘယ္ေတာ့မွ မတည္ဘူးတဲ့၊ ျမန္မာေတြကေတာ့ ေျပာၾကတယ္ “လူမိုက္နဲ႔ေငြ” အတူမေနဘူးတဲ့၊ ပစၥည္းဥစၥာဟာေပ်ာက္သြားတယ္၊ ျမတ္စြာဘုရားက ဘာကိုေဟာသလဲဆိုရင္
နံပါတ္ (၁) က အာလသ်- လူပ်င္းနဲ႔ဆိုရင္ေငြဟာ အတူမေနဘူးတဲ့၊ပ်င္းရိလို႔ရွိရင္-ပ်င္းတယ္ဆုိတာ ခုနကေျပာတဲ့ ပူလြန္းတယ္၊ ေအးလြန္းတယ္၊ မိုးခ်ဳပ္လြန္းတယ္၊ ဆာေနေသးတယ္၊ မစားရေသးဘူး၊ စားၿပီးၿပီ၊ ဗိုက္ေလးတယ္ ဆုိတဲ့ အခ်က္ေတြကို အေၾကာင္းျပၿပီး အလုပ္မလုပ္ဘဲနဲ႕ေနတာကို ပ်င္းတယ္လို႕ ေျပာတာေနာ္၊ အဲဒီလိုပ်င္းရိမႈဟာလည္း ပစၥည္းဥစၥာရဲ႕ ယုိက်ဖုိ႕ရာ အေပါက္တစ္ခုပဲတဲ့။

ေနာက္ နံပါတ္(၂)ကေတာ့ ပမာဒတဲ့၊ အေပ်ာ္အပါးေတြဘက္ပဲ စိတ္၀င္စားတယ္၊ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာျဖစ္ဖုိ႕ စိတ္မ၀င္စားဘူး၊ လုပ္ငန္းကိုလည္း စိတ္မ၀င္စားဘူး၊ အေပ်ာ္အပါးေတြကို အၿမဲတမ္း စိတ္၀င္စားေနရင္လည္း ပ်က္စီးႏိုင္တယ္။

နံပါတ္(၃)က အႏု႒ာန - လုပ္ငန္းတစ္ခုကို လုပ္တဲ့အခါမွာ တက္တက္ၾကြၾကြ မရိွဘူး၊ ၀တ္ေက်တမ္းေက်ပဲ လုပ္တယ္၊ ေျဖးေျဖးေဆးေဆးပဲ၊ slow ေပ့ါ၊ သြက္သြက္လက္လက္လုပ္ရမယ့္ဟာကို သြက္သြက္လက္လက္မလုပ္ဘူး၊ ပ်င္းပ်င္းရိရိ လုပ္တယ္၊ အဲဒီလိုဟာမ်ိဳး မျဖစ္ရဘူးတဲ့၊ ႀကိဳးႀကိဳးစားစားလုပ္ရမယ္၊ အဲဒီေတာ့ ပ်င္းရိျခင္းဟာလည္း ဥစၥာရဲ႕ ယိုေပါက္တစ္ခု။

နံပါတ္(၄)က ကာမဂုဏ္အာ႐ံုေတြထဲမွာ စိတ္ကို လႊတ္ထားၿပီးေတာ့ ေပ်ာ္ပါးျခင္းဟာလည္း ပစၥည္းဥစၥာရဲ႕ ယုိက်တဲ့အေပါက္တစ္ခုတဲ့။

နံပါတ္(၅)က မေစာင့္စည္းျခင္း၊ ကိုယ့္စိတ္ကိုလည္း အေစာင့္စည္းဘူး၊ ကာယကံ၀စီကံကုိလည္း မထိန္းသိမ္း မေစာင့္ေရွာက္ဘူး၊ ကိုယ္က်င့္တရားကိုလည္း မထိန္းသိမ္းမေစာင့္ေရွာက္ဘူး၊ အဲဒါဟာ စီးပြားေရးယိုေပါက္တစ္ခုပဲ။

နံပါတ္(၆)က အအိပ္ၾကဴးျခင္း၊ ဘယ္ေတာ့ျဖစ္ျဖစ္အိပ္တာပဲ၊ အအိပ္မ်ားေနတယ္၊ အဲဒီဟာလည္းပဲ ပ်က္စီးျခင္း အေၾကာင္းတစ္ခုပဲ။
ခုနကေျပာခဲ့တဲ့ အာလသ်နဲ႕ တႏီၵမွာ - အာလသ်ပ်င္းရိတယ္ ဆုိတဲ့ေနရာမွာ ဘာအလုပ္မွ မလုပ္ဘဲေနတာမ်ိဳး၊ တႏီၵက်ေတာ့ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အခ်ိန္ကိုေရႊ႕တာ၊ အၿမဲတမ္းအခ်ိန္ကိုေရႊ႕ခ်င္တယ္၊ ေစာေသးတယ္၊ အခ်ိန္ေရႊ႕လိုက္တယ္၊ ၈-နာရီေလာက္ အလုပ္လုပ္ရမွာကို မလုပ္ေသးပါဘူး၊ ၉-နာရီမွ လုပ္မယ္၊ ၉-နာရီက်ေတာ့လည္း ၁၀-နာရီက်မွာ သြားေတာ့မယ္၊ ဒီလိုအခ်ိန္ေတြကို ေရႊ႕ေရႊ႕သြားတာမ်ိဳးကို ဆုိလိုတယ္။
အဲဒီအေပါက္ ၆-ေပါက္ကို ပိတ္ႏိုင္မွတဲ့၊ မပိတ္ႏိုင္လို႕ရိွရင္ ပစၥည္းဥစၥာဟာ လူေတြနဲ႕ အတူ မရိွႏိုင္ဘူးလို႕ ဒီလို ျမတ္စြာဘုရားက ေဟာတယ္၊ အဲဒီလိုေဟာတာေတြဟာ ကိုယ့္အတြက္ ပစၥဳပၸန္ဘ၀မွာ ေကာင္းက်ိဳးရႏိုင္သလို သံသရာအတြက္လည္း ေကာင္းက်ိဳးရႏိုင္တယ္၊ မေကာင္းတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြကို ေရွာင္ၿပီးေတာ့ ေကာင္းတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြကို ကိုယ့္သႏၱာန္မွာ က်င့္ေဆာင္ဖုိ႕အေရးႀကီးတယ္။
ျမတ္စြာဘုရားက မေကာင္ဘူးဆုိတဲ့ အထဲမယ္ ထုိမေကာင္းတာေတြ အမ်ားႀကီးထဲက ေနၿပီးေတာ့အေရးႀကီးတဲ့ မေကာင္းတာေတြကိုေရွာင္ဖုိ႕ ေနာက္ဆံုးပိတ္အေနနဲ႕ ဒီလိုေဟာထားတာေလးက မွတ္သားဖုိ႕ေကာင္းတယ္၊ “အလေသာ ဂီဟိ ကာမေဘာဂီ န သာဓု” - လူ႕ေလာကမွာ မိသားစုနဲ႕ေနတဲ့ ပုဂိၢဳလ္တစ္ေယာက္ဟာ ပ်င္းရင္ ဘယ္ေတာ့မွ မေကာင္းဘူး၊ မပ်င္းရဘူး၊ မိသားစုနဲ႕ေနၿပီး ေလာကီစီးပြားရွာေနတဲ့ ပုဂိၢဳလ္ဟာ ပ်င္းလို႕ရိွရင္ မေကာင္းဘူး၊ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာေတြ မရႏိုင္ဘူးလို႕ ေျပာတာ။
ေနာက္တစ္ခုက်ေတာ့ “အသညေတာ ပဗၺဇိေတာန သာဓု” - သကၤန္း၀တ္ၿပီး ဘုန္းႀကီးဘ၀နဲ႕ ေနၿပီးေတာ့ လူလိုေနတယ္၊ မထိန္းသိမ္းဘူး၊ မေစာင့္ေရွာက္ဘူး၊ ေျပာခ်င္ရာေတြ ေျပာတယ္၊ လုပ္ခ်င္တာေတြ လုပ္တယ္၊ ဘုန္းႀကီးက ဘုန္းႀကီးလို မေနဘူး၊ လူလိုေနတယ္၊ ေျပာတာဆုိတာက စၿပီးေတာ့ ဘုန္းႀကီးလိုမေနဘူး၊ ေစာင့္စည္းမႈ မရိွဘူးဆုိရင္ မေကာင္းဘူးတဲ့၊ အဲဒါလည္း ဘုန္းႀကီးေတြလည္း ေစာင့္စည္းရမယ္လို႕ ဒီလိုေျပာတယ္။
“ရာဇာ န သာဓု အနိသမၼတာရီ” - တုိင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့မင္း လုပ္ေနၿပီးေတာ့ မဆင္မျခင္ အရမ္းလုပ္တာမ်ိဳး မလုပ္ရဘူးတဲ့၊ ဘယ္ကိစၥမ်ိဳးပဲျဖစ္ျဖစ္ စဥ္းစဥ္းစားစားပဲ လုပ္သင့္တယ္၊ မစဥ္းမစားနဲ႕ အမိန္႕ေတြ မခ်မွတ္သင့္ဘူး၊ မထုတ္သင့္ဘူးတဲ့၊ မစဥ္းမစားနဲ႕ အမိန္႕ေတြထုတ္၊ ခ်မွတ္တယ္ဆုိရင္ လမ္းေၾကာင္းေတြ လြဲၿပီးေတာ့ လူေတြမွာ အကုန္ ဒုကၡေရာက္ၾကတယ္၊ ဒါေၾကာင့္မုိ႕ “ရာဇာ န သာဓု အနိသမၼကာရီ” - မဆင္ျခင္ မစဥ္းစားဘဲ အသိဥာဏ္ေရွ႕သြားမထားဘဲနဲ႕ အလုပ္လုပ္တဲ့မင္းဟာ မေကာင္းဘူးလို႕ ဒီလို ျမတ္စြာဘုရားက ေဟာထားတယ္။
ေနာက္တစ္ခုက်ေတာ့ “ေယာ ပ႑ိေတာေကာဓေနာ တံ န သာဓု” - ပညာရိွလို႕ ဆုိၿပီးေတာ့ ေဒါသႀကီးရင္ မေကာင္းဘူးတဲ့၊ ဆုိလိုတာ ပညာရိွအမ်က္ အျပင္မထြက္ရဘူးတဲ့၊ ပညာရိွဆုိလို႕ ပုဂၢိဳလ္ဟာ ဘယ္အရာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဆင္ျခင္စဥ္းစားရမယ္လို႕ - ဒီပုဂၢိဳလ္ ၄-မ်ိဳးနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ အေရးႀကီးတဲ့အခ်က္အလက္ေတြကို ျမတ္စြာဘုရားက ေဟာၾကားထားတယ္ - “လူ၀တ္ေၾကာင္ဟာ မပ်င္းရဘူး၊ ပ်င္းရင္ မေကာင္းဘူး၊ ရဟန္းဆုိတာ ေစာင့္စည္းရမယ္၊ မေစာင့္စည္းရင္ မေကာင္းဘူး၊ မင္းဆုိတာ စဥ္းစဥ္းစားစားလုပ္ရမယ္၊ စဥ္းစဥ္းစားစား အမိန္႕ထုတ္ရမယ္၊ မစဥ္းမစားလုပ္ရင္ မေကာင္းဘူး၊ ပညာရိွဆုိတာ စိတ္မဆုိးရဘူး၊ စိတ္ဆုိးရင္ အေကာင္းဘူး”။
အဲဒီ မေကာင္းတဲ့အခ်က္အလက္ေတြကို ေရွာင္ၿပီးေကာင္းတဲ့အခ်က္အလက္ေတြကို ေဆာင္မွသာလွ်င္ ဘ၀သံသရာမွာ အဆင္ေျပလို႕၊ ကိုယ္က်င့္တရားေတြလည္း ကိုယ့္သႏၱာန္မွာ ျပည္႕စံုလို႕ ဘုရားပြင့္ခိုက္ ဘုရားေဟာတဲ့ အက်င့္သိကၡာေတြကို က်င့္ၾကံႀကိဳးကုတ္အားထုတ္လို႕ မွန္ကန္တဲ့အျမင္ သမၼာဒိ႒ိေပၚမွာ အေျခံၿပီးေတာ့ မွန္ကန္တဲ့အေတြး သမၼာဒိ႒ိသကၤပၸ၊ မွန္ကန္တဲ့ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈ သမၼာ၀ါယာမ၊ မွန္မွန္ကန္ကန္ အမွတ္ရမႈ သမၼာသတိ၊ မွန္မွန္ကန္ကန္ စိတ္တည္ၿငိမ္ေအာင္ထားမႈ သမၼာသမာဓိ ဆုိတာေတြ ကိုယ့္သႏၱာန္မွာ ျဖစ္ပြားေအာင္ လုပ္ရမယ္။
အဲဒီလိုလုပ္ရင္ ဘ၀ခရီးဟာ ဘယ္ထိေအာင္ေျဖာင့္တန္းသလဲဆုိရင္ ဒုကၡေတြ အဆံုးသတ္တဲ့ နိဗၺာန္ထိေအာင္ ေျဖာင့္တန္းပါတယ္တဲ့၊ အဲဒီ လမ္းေၾကာင္းႀကီးေပၚ ေလွ်ာက္သြားျခင္းျဖင့္ ပစၥဳပၸဳန္ဘ၀မွာလည္း ခ်မ္းသာသုခေတြရလို႕ ေနာင္တမလြန္ ဘ၀မွာလည္းေကာင္းရာ သုဂတိဘံုေရာက္လို႕ ဒီဘ၀မွာ ႀကိဳးစားအားထုတ္ရင္ တကယ့္ကို အၿငိမ္းဓာတ္ျဖစ္တဲ့ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္မွာ ျဖစ္တယ္လို႕ ကိုယ္စီကိုယ္ငွသေဘာက်ၿပီးေတာ့ က်င့္ႀကံႀကိဳးကုန္ အားထုတ္ႏိုင္ၾကပါေစကုန္သတည္း။

ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ေဒါက္တာအရွင္နႏၵမာလာဘိ၀ံသ
အခြင့္ေကာင္းကို ရေအာင္ယူ ဓမၼစာအုပ္

ကိုယ္က်င့္တရားဆုိတဲ့ေနရာမွာ မလုပ္သင့္တာကိုမလုပ္ဖုိ႕ -ဒါကိုယ္က်င့္တရားပဲ၊ စာရိတၱသီလနဲ႕ ၀ါရိတၱသီလ လို႕ ႏွစ္မ်ိဳးရိွတယ္။

"၀ါရိတၱသီလ"ဆုိတာ မလုပ္ရဘူးလို႕ သတ္မွတ္ထားတာ၊ ဘာေတြတုန္းဆုိ ဥပမာမယ္ သူက မီးနဲ႕တူတယ္၊ မီးကိုမကုိင္ရဘူးလုိ႕အားလံုးသိၾကတယ္။
ကိုင္ရင္ဘာျဖစ္တုန္းဆုိ - ကိုင္ရင္ ပူမွာေလာင္မွာေပါ့၊ မလုပ္ရဘူးဆုိတာ လုပ္ရင္ ကိုယ့္မွာ ထိခိုက္မွာပဲ၊ လွ်ပ္စစ္မီးႀကိဳးကို သြားမကိုင္နဲ႕၊
ကိုင္လို႕ရိွရင္ ဓာတ္လိုက္မယ္၊ ဒုကၡေရာက္မယ္၊ အဲဒါလိုပဲ ၀ါရိတၱသီလ ဆုိတာ ဒါမလုပ္ရဘူးလို႕ တားျမစ္ထားတဲ့ကိစၥ၊ မလုပ္ရဘူးလို႕ဆုိတာ ပညတ္ခ်က္ႀကီးတစ္ခုလို မဟုတ္ဘူး၊ ဒါလုပ္ရင္ တံု႕ျပန္မႈက ဒုကၡျဖစ္မယ္လို႕ ေျပာတာ။
ငါးပါးသီလဆုိတာ ျမတ္စြာဘုရားက laid down လုပ္ထားတာမဟုတ္ဘူး၊ ဘုရားရဲ႕ပညတ္ခ်က္ မဟုတ္၊ လုပ္ရင္ ဒီလိုအျပစ္ေတြကို ျဖစ္လာႏိုင္လို႕ သတိေပးတာပဲျဖစ္တယ္၊ အခုေခတ္ အႏၲရာယ္ရိွတဲ့ေနရာမွာ Dangerous လို႕ေရးထားတယ္ေလ၊ အႏၲရာယ္လို႕ေရးထားတာကို မေရွာင္ဘူးဆုိရင္ ခံရမွာပဲေလ၊ ၀ါရိတၱသီလရဲ႕ အဓိပၸာယ္က Dangerous လို႕ေျပာတဲ့ အဓိပၸာယ္ပဲ။
ပါဏာတိပါတ၊ အဒိႏၷာဒါန၊ ကာေမသုမိစာၦစာရ၊ မုသာ၀ါဒ၊ ုရာေမရယဆုိတာ ဒါေတြကို မလုပ္နဲ႕၊ ဒါေတြဟာ Dangerous ပဲ၊ တုံ႕ျပန္လာရင္ ခံရမယ္လို႕ ဒီလိုေျပာတာေနာ္၊ တခ်ိဳ႕က "ငါးပါးသီလ ဘုရားမေဟာပါဘူး" လို႕ ဒီလိုေျပာတဲ့လူလည္းရိွတာပဲ။ "ငါးပါးသီလ မလံုလည္း တစ္ပါးေလာက္လံုလည္း ရတယ္"တုိ႕ - ဘယ္ဟာမွ နားမေယာင္ေလနဲ႕၊ ဒီဟာေတြက Dangerous ပဲေနာ္၊ ျမတ္စြာဘုရားက Dangerous လို႕ စာတန္းထုိးေပးထားတဲ့ သေဘာပဲ၊ သဘာ၀ကိုက အဆုိးနဲ႕ တံု႕ျပန္မွာေနာ္။

"စာရိတၱသီလ" ဆုိတာက်ေတာ့ လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္တာ၊ ေလာကမွာ လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္တယ္ဆုိတာ မိဘေတြကို ေစာင့္ေရွာက္မယ္၊ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြကို ေစာင့္ေရွာက္မယ္၊
မိတ္ေတြသဂၤဟေတြကို ေစာင့္ေရွာက္ရမယ္၊ ေလာကမွာ လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္တဲ့အလုပ္ေတြကို လုပ္တယ္၊ ဒါက စာရိတၱသီလ။
ဒါေၾကာင့္ ၀ါရိတၱသီလလည္း ရိွရမယ္။ စာရိတၱသီလလည္း ရိွရမယ္။ အဲဒီလို ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္းမြန္ေအာင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို
ႀကိဳးစားအားထုတ္ရမယ္။

ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ ေဒါက္တာ အရွင္နႏၵမာလာဘိ၀ံသ

ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ားသို႕***

ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ ေဒါက္တာ အရွင္နႏၵမာလာဘိ၀ံသ ေဟာၾကားအပ္ေသာ
တရားမ်ားကို အသံမွ စာအျဖစ္ ေစတနာရွင္မ်ားကေရးကူးကာ စမူမ်ားကို ဆရာေတာ္ႀကီးထံ ေပးပို႕ၾကပါသည္။
ဆရာေတာ္ႀကီးကိုယ္တုိင္ အခ်ိန္ရသမွ် ျပင္ဆင္ တည္းျဖတ္ေပးေသာ စာမူမ်ားကို ကုသိုလ္ရွင္မ်ားလွဴဒါန္းထားေသာ
ဓမၼစာေပရန္ပံုေငြမ်ား အသံုးျပဳလ်က္ စာအုပ္ငယ္မ်ား ႐ိုက္ႏိွပ္ထုတ္ေ၀ပါသည္။
တရားစာအုပ္မ်ားကို တစ္ဆင့္ ဓမၼဒါနျပဳလုပ္ ျဖန္႕ေ၀လွဴဒါန္းလိုပါက ေဖာ္ျပပါဌာနမ်ားသို႕ ဆက္သြယ္မွာၾကားႏိုင္ပါသည္။

၁။ ေအာင္ဇမၺဴ ပံုႏိွပ္တုိက္
အမွတ္(၁၅၂)၊ (၂၂)လမ္း၊ လသာၿမိဳ႕နယ္၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕။
ဖုန္း ၀၁-၃၈၄၁၉၄၊ ၀၉၅၁-၄၆၀၉၅
၂။ ဦးဘဖုိး+ေဒၚအုန္းၾကည္ ပရေဆးဆုိင္
အမွတ္(၄၆၇၊ ၄၆၈)၊ သိမ္ႀကီးေစ်း(ဒီ)႐ံု၊ ေျမေအာက္ထပ္။
ဖုန္း ၀၁-၂၄၀၆၀၀(လိုင္းခြဲ) ၄၁၇၄
၃။ ဓမၼဗ်ဴဟာ သာသနမာမကအဖြဲ႕
လူပုဂၢိဳလ္မ်ားဆုိင္ရာဓမၼစာေပသင္တန္းေက်ာင္း
ၾကားေတာရလမ္း၊ ဗဟန္းၿမိဳ႕နယ္၊ ရန္ကုန္။
ဖုန္း ၀၁-၃၈၀၈၈၀
၄။ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ အဘိဓမၼာတကၠသိုလ္
ကမာၻေအးေစတီ၀င္း၊ မရမ္းကုန္းၿမိဳ႕နယ္၊ ရန္ကုန္။
ဖုန္း ၀၁-၆၅၅၇၅၆၊ ၀၁-၆၅၁၇၆၉
၅။ ပုရပိုက္ဓမၼျဖန္႕ခ်ိေရး
တုိက္(N.3)၊ အခန္း(၁၀၂)၊ ေလးေထာင့္ကန္လမ္းမႀကီး၊
တာေမြၿမိဳ႕နယ္။ (ILBC အနီး)
ဖုန္း ၀၁-၅၄၄၇၂၇၊ ၀၉-၇၃၉၀၃၉၇၀

Samatha and Vipassana (New E-Book) ေဒါက္တာနႏၵမာလာ ဘိ၀ံသ
http://www.drnandamalabhivamsa.com.mm/book/856

ေဒါက္တာနႏၵမာလာ ဘိ၀ံသ Face Book
https://www.facebook.com/pages/Ashin-Dr-Nandam%C3%A3l%C3%A3bhivamsa/109899585853286?ref=profile