ရင္ထဲက အရဟံ ၂

ရင္ထဲက အရဟံ (၂ ) (ရေဝႏြယ္-အင္းမ)

စိတ္ခ်မ္းသာခ်င္ရင္ဂုဏ္ေတာ္ပြားပါ
အဂၤုတၳဳရ္အ႒ကထာမွာ ဂုဏ္ေတာ္ပြားရင္ စိတ္ခ်မ္းသာျခင္း၊ ဝိပႆနာ အေျခခံသမာဓိရျခင္းဆိုတဲ့ သိပ္စိတ္ဝင္စားဖို့ေကာင္းတဲ့ အကို်းကိုလည္း ျပထား ပါတယ္။
   ရွင္းေအာင္ေျပာရရင္ေတာ့ ဂုဏ္ေတာ္ပြားရင္ စိတ္ခ်မ္းသာမယ္၊ ဝိပႆနာ အေျခခံသမာဓိ ရမယ္လို့ဆိုလိုတာပါ။ လူတိုင္းလူတိုင္း စိတ္ခ်မ္း သာခ်င္ျကသလို တရားအားထုတ္သူတိုင္း တရားအားထုတ္သူတိုင္းလည္း ဝိပႆနာအေျခခံ သမာဓိ ရခ်င္ျကတာခ်ည္းပါပဲ။ ဒီေတာ့ စိတ္ခ်မ္းသာခ်င္ရင္လည္း ဂုဏ္ေတာ္ပြားရပါမယ္။ ဝိပႆနာအတြက္ အေျခခံ သမာဓိ ရခ်င္ရင္လည္း ဂုဏ္ေတာ္ပြားရပါမယ္။ ဂုဏ္ေတာ္ပြားျပီးမွ ဝိပႆနာတရား အားထုတ္ရင္ ပိုေကာင္းပါတယ္။

+    စိတ္ခ်မ္းသာလို၊ ဂုဏ္ေတာ္ကို ပြားကိုပြားရမယ္
+    ဝိပႆနာသမာဓိရလို၊ ဂုဏ္ေတာ္ကို ပြားကိုပြားရမယ္

ေလာကမွာ ပိုက္ဆံခ်မ္းသာတိုင္းလည္း စိတ္မခ်မ္းသာျကပါဘူး။ ပိုက္ဆံခ်မ္းသာျပီး စိတ္ဆင္းရဲေနတဲ့သူေတြ အမ်ားျကီးပါ။ ပိုက္ဆံမခ်မ္းသာေပမဲ့ စိတ္ခ်မ္းသာေနတဲ့လူေတြလည္း အမ်ားျကီးပါ။ တခို့်ဆိို သာမန္တိုက္ခန္းနဲ့ပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ မိသားစုျကည့္လိုက္ရင္ အပူအပင္ကင္းကင္းနဲ့ စိတ္ခ်မ္း သာေနျကပါတယ္။ မ်က္နွာေတြျကည့္လိုက္ရင္လည္း ျပံုးရႊင္ေနျကတာပါပဲ။ အခိ်န္တန္ရင္ တရားေလး ဝင္လိုက္၊ ေဝယ်ာဝစၥေလး ေျပးလုပ္လိုက္နဲ့ ကိုယ့္ဘဝကိုယ္ ေက်နပ္ေနၾကတာပါ။
  တခ်ိဳ႔က် ပိုက္ဆံသိပ္ခ်မ္းသာျကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မိသားစုျကည့္လိုက္ရင္ ပူညံပူညံနဲ့ရႈပ္ယွက္ခတ္ ဝုန္းဒိုင္းကို ျကဲေနေတာ့တာပါ။ ေဘးကၾကည့္ရတဲ့ သူေတြေတာင္ သိပ္ပူေလာင္တာပါ။ ကာယရွင္ေတြဆို ဘယ္လိုေနျကမယ္ မသိ ပါဘူး။ ေန့တိုင္းပူေနေတာ့ အပူကို ယဥ္ပါးျပီး ေဆးမတိုးေတာ့တာလည္း ျဖစ္နိုင္ပါတယ္။ ေၾကာက္ဖို့ေကာင္းတာက ဒီဘဝ အပူေတြဟာ ေနာက္ဘဝအထိပါသြားမွာကိုပါ။ အထံုဆိုတာ ေနာက္ဘဝအထိပါတတ္တာဆိုေတာ့ ပူတာကို ပူမွန္းသိရပါမယ္။ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္အေနနဲ့လည္း မိတ္ေဆြေကာင္းအေနနဲ့ ေျဖဆည္နည္း တရား သေဘာကို ေျပာျပေပးရပါမယ္။ ျပုေပးနိုင္ခဲတာကို ျပုေပးမွ မိတ္ေဆြစစ္လို့ ေခၚပါတယ္။ ဒါေျကာင့္ ေျပာျပေပးရပါမယ္။

  တရားသေဘာအရ စိတ္ဆင္းရဲရတယ္ဆိုတာ ကိုယ့္ရင္ထဲမွာ ရာဂ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ ဣသာ၊ မစၧရိယ အစရိွတဲ့ အကုသိုလ္တစ္ခုခု ကိန္းေနလို့ပါ။ ဂုဏ္ေတာ္ပြားေနတဲ့ အခိုက္အတန့္ေလးမွာ ရာဂ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ အစရိွတဲ့ အကုသိုလ္ေတြ ကင္းေနတာပါ။ အဲဒီ အခိုက္အတန့္ေလးဟာ စိတ္ခ်မ္းသာေနတဲ့ အခိ်န္ေလးပါ။ အခိ်န္နည္းနည္း ပြားရင္ အခိ်န္နည္းနည္း စိတ္ခ်မ္းသာ ပါတယ္။ အခိ်န္မ်ားမ်ားပြားရင္ အခိ်န္မ်ားမ်ား စိတ္ခ်မ္းသာပါတယ္။ ဒါတကယ့္လက္ေတြ့ပါ။ ဂုဏ္ေတာ္ပြားေနတဲ့ အခိ်န္ အခိုက္အတန့္ေလးမွာ စိတ္ဆင္းရဲရတယ္ဆိုတာ လံုးဝကိုမရိွတာပါ။ ဒါေျကာင့္ ဂုဏ္ေတာ္ပြားရင္ စိတ္ခ်မ္းသာ တယ္လို့ ဆိုလိုတာပါ။ ဒီေတာ့ စိတ္ခ်မ္းသာခ်င္ရင္လည္း ဂုဏ္ေတာ္ကို ပြားရပါမယ္။

ရုပ္လွခ်င္ရင္ဂုဏ္ေတာ္ပြားပါ

တကယ္ေတာ့ ဂုဏ္ေတာ္ပြားရင္ စိတ္ခ်မ္းသာရံုတင္မကပါဘူး။ ရုပ္ကိုလည္း လွေစတာပါ။ ဂုဏ္ေတာ္ကို ေန့စဥ္ ပြားေနရင္ စိတ္သေဘာထားေတြ မြန္ျမတ္လာမယ္။ စိတ္သေဘာထားေတြ မြန္ျမတ္လာရင္ စိတ္သေဘာထားေတြ ေျပာင္းလဲ ျကည္လင္လာမယ္။ စိတ္သေဘာထားေတြ ေျပာင္းလဲျကည္လင္လာရင္ ေသြးသားေတြပါ ေျပာင္းလဲျကည္လင္လာေတာ့တာပါ။ ေသြးသားေတြ ေျပာင္းလဲ ၾကည္လင္လာတဲ့အတြက္ မ်က္နွာရုပ္အဆင္းပါ ေျပာင္းလဲျကည္လင္ လာေတာ့တာပါ။

+    ရုပ္ကိုလွလို၊ ဂုဏ္ေတာ္ကို၊ ပြားကိုပြားရမယ္။

    ဆိုလိုတာက ဂုဏ္ေတာ္နဲ့ ကိုယ့္ရုပ္ကို ေျပာင္းလဲယူလို့ရပါတယ္။ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ ဆရာေတာ္ အရွင္ဇနကာဘိဝံသက တပည့္ေတြကို ေျပာျပထားတာရိွပါတယ္။

  ဆရာေတာ္ဘုရားက သူ့ဘဝမွာ တစ္ဘဝတည္းနဲ့ ရုပ္(၃)မို်း ထြက္ေနပါတယ္တဲ့။ ဘာျဖစ္လို့လဲဆိုေတာ့ ပထမ အရြယ္ ဆရာေတာ္ဘုရား ရဟန္းငယ္ငယ္ဘဝ အသက္(၂ဝ)အရြယ္အထိ မ်က္နွာက ၾကည္ျပီးခို်ေနပါတယ္တဲ့။ ဒီလိုနဲ့ ေနလာရင္း ေနလာရင္း အသက္(၂ဝ)ေက်ာ္ဘဝမွာ ဆရာေတာ္ဘုရားရဲ့ မိဘေတြက စီးပြားေရးေတြ ေလွ်ာက်ဆံုးရံႈးကုန္ပါတယ္။
    အဲဒီေတာ့ ဆရာေတာ္ဘုရားရဲ့ မိဘေတြကို ပတ္ဝန္းက်င္က ခပ္တင္းတင္း၊ ခပ္ထန္ထန္ ဆက္ဆံလာပါတယ္။ မိဘေတြကို ဆက္ဆံရံု တင္မကပါဘူး။ ဆရာေတာ္ဘုရားကိုပါ ခပ္တင္းတင္း ဆက္ဆံလာပါတယ္။

  တစ္ဆင့္တက္ျပီး သီတင္းသံုးေဖာ္ေတြကပါ ဆရာေတာ္ဘုရားကို စီးစီးပိုးပိုး ဆက္ဆံလာတယ္။ ဒါေျကာင့္ ဆရာေတာ္ဘုရားကလည္း မခံခ်င္စိတ္နဲ့ မ်က္နွာကို ခပ္ထန္ထန္တည္ထား၊ တင္းထားလိုက္ပါတယ္တဲ့။ ဒီေတာ့ ဆရာေတာ္ဘုရားရဲ့ မ်က္နွာက အျမဲတမ္း တင္းေနပါေတာ့တယ္။

   ဒီလိုနဲ့ ေနလာရင္း ေနလာရင္း အသက္အရြယ္ကေလးလည္းရလာေတာ့ ဆရာေတာ္ဘုရားက သူ့မ်က္နွာကေလး ကို ျပန္ျကည့္ျပီး 'ဟယ္... ငါ့မ်က္နွာက တင္းေနတာပဲ။ မျဖစ္ေသးပါဘူး။ ငါ့ရဲ့ ဥပဇၥ်ာယ္ဆရာျဖစ္တဲ့ စစ္ကိုင္းဂနၶာရံု ဆရာေတာ္ဘုရားက ဗုဒၶါနုႆတိဘာဝနာေတြ ပြားမ်ားျပီးေတာ့မွ မ်က္နွာျကည္လင္ ေအာင္ လုပ္ခဲ့တယ္။ ငါလည္းပဲ ဗုဒၶါနုႆတိပြားျပီးေတာ့မွ မ်က္နွာျကည္လင္ေအာင္ ျပန္လုပ္ဦးမွပဲ''လို့ ဆိုျပီး ဗုဒၶါနုႆတိကို ပြားလည္းပြားေရာ မ်က္နွာက ျပန္ျကည္ျပီး ဝင္းလာခဲ့တယ္။

   ဘဝတစ္ခုထဲမွာ ပထမအရြယ္မွာ မ်က္နွာကခို်ေနတယ္။ ဒုတိယအရြယ္မွာ မ်က္နွာက တင္းလာတယ္။ တတိယ အရြယ္မွာ မ်က္နွာက ျပန္ခို်လာ တယ္။ ျပန္ျပီးေတာ့ ျကည္လာတယ္။ ဆရာေတာ္ဘုရားက ကိုယ္တိုင္ေျပာျပထားတာပါ။ ဆရာေတာ္ဘုရားရဲ့ဓာတ္ပံုေတြကို သတိထားျကည့္ရင္ သိသာပါတယ္။
  သက္ေတာ္ငယ္ငယ္ကပံုဆိုရင္ မ်က္နွာကခိ်ဳနပါတယ္။ သက္ေတာ္အလယ္အလတ္ဆိုရင္ မ်က္နွာကတင္းေနပါတယ္။ သက္ျကီးပိုင္း ေရာက္လာေတာ့ ဆရာေတာ့္ မ်က္နွာက ခို်ျပီးေတာ့မွ ျကည္လင္ေနပါတယ္။ မ်က္နွာေတာ္ျမင္လိုက္ရတာနဲ့ စိတ္ကို ေအးခ်မ္းသြားေတာ့တာပါ။
ေညာင္ပင္ေအာက္မွာ တင္ပလႅင္ေခြထိုင္ျပီး ရိုက္ထားတဲ့ဓာတ္ပံုဆို ျမင္ရသူတိုင္း စိတ္ေအးခ်မ္းသြားျကတာပါ။ ဆရာေတာ္ ဘုရားက ဂုဏ္ေတာ္ပြားျပီး မ်က္နွာကို ေျပာင္းလဲခဲ့ပါတယ္။ ဂုဏ္ေတာ္ပြားရင္ ရုပ္လွေစတယ္ဆိုတာ ဆရာေတာ္ဘုရားရဲ့ ကိုယ္ေတြ့ သာဓကတစ္ခုပါ။ ဆရာေတာ္ဘုရားရဲ့ မ်က္နွာကို ျကည့္ရင္ သိနိုင္ပါတယ္။

  ေနာက္ဝိပႆနာအေျခခံသမာဓိ ရေစတယ္ဆိုတာက ဂုဏ္ေတာ္ပြားရင္ ဥပစာရသမာဓိအထိရပါတယ္။  ခဏိကသမာဓိရရင္ပဲ ဝိပႆနာ တရားအားထုတ္လို့ ရျပီဆိုေတာ့ ဥပစာရသမာဓိဆို အထူးေျပာစရာမလိုေတာ့ပါဘူး။ ပိုလို့ေတာင္ေကာင္းပါေသးတယ္။ ဝိပႆနာ တရား အားထုတ္သူေတြအတြက္လည္းပဲ အလို အပ္ဆံုး ဝိပႆနာအေျခခံ သမာဓိကို ရသြားေတာ့တာပါ။

ဗုဒၶါနုႆတိ နွင့္ ၾကံရည္

တရားအားထုတ္တဲ့ေနရာမွာ ဗုဒၶါနုႆတိကို လႊတ္လို့မရပါဘူး။ မဟာဝဂၢသံယုတ္ အ႒ကထာ (သံ . ႒ ၃ . ၂၃၉) မွာ -
ဗုဒၶါနုႆတိကို တရားအားထုတ္သူေတြအတြက္ ျကံရည္နဲ့ ဥပမာေပး တိုက္တြန္းထားပါတယ္။ လူတစ္ေယာက္ ဟာ ျကံရည္ျကိတ္ဖို့ ျကံေခ်ာင္း ေတြထမ္းျပီး ေနြေခါင္ေခါင္မွာ ေလွ်ာက္လာပါတယ္။ ျကံေခ်ာင္းေတြထမ္းရင္း ေမာပန္း လာေတာ့ သစ္ပင္ရိပ္ေအာက္မွာ ျကံေခ်ာင္းေတြ ခဏခ်ျပီးနားပါတယ္။ နားရင္းနဲ့ ထမ္းလာ တဲ့ၾကံကိုစုပ္ျပီး အေမာေျဖပါတယ္။ ျကံစုပ္လို့ အေမာေျပေတာ့ လိုရာခရီးကို ဆက္သြားသလို -

  တရားအားထုတ္တဲ့ ေယာဂီဟာလည္း တရားအားထုတ္လို့ ကိုယ္ပင္ပန္း စိတ္ပင္ပန္းျဖစ္လာတဲ့အခါ၊ စိတ္ေတြ ျငီးေငြ့လာတဲ့အခါ အားထုတ္ေနတဲ့ ဝိပႆနာတရားကို ေခတၲရပ္ျပီး ဗုဒၶါနုႆတိ ျကံရည္ကို ေသာက္ေပးရပါတယ္။ ဗုဒၶါနုႆတိျကံရည္ေသာက္လို့  စိတ္ပင္ပန္းျငီးေငြ့မႈ ေပ်ာက္သြားတဲ့အခါ ၾကံထမ္းသမား လိုရာခရီးကိုဆက္သြားသလိုပဲ မူလအားထုတ္ေနဆဲ ဝိပႆနာတရားကို ဆက္အားထုတ္သြားရမွာပါ။

   ဒါလည္း မွတ္သားေလာက္စရာ ဗဟုသုတတစ္ခုပါပဲ။ တရားအားထုတ္သူတိုင္း ေတြ့ျကံုရတဲ့ ျဖစ္စဥ္ေလး တစ္ခုမို့ပါ။
တခို့်က်ေတာ့လည္း တရားအားထုတ္လို့ စိတ္ပင္ပန္းျငီးေငြ့လာရင္ 'ဟင္း...'' ဆိုျပီး သက္ျပင္းျကီးကိုခ်ျပီး မူလကမၼဋၭာန္းကို မမွတ္ေတာ့ဘဲ ငုတ္တုတ္ျကီး ဒီအတိုင္း ထိုင္ေနလိုက္ေတာ့တာပါ။ ကိုယ္ခ်လိုက္တဲ့ သက္ျပင္းျကီးကို ေဘးကထိုင္ ေနတဲ့သူေတြေတာင္ ျကားလိုက္ရပါတယ္။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ သက္ျပင္းခ်လို့ နားလို့အားရျပီဆိုမွ 'ဟယ္... မျဖစ္ေသးပါဘူးေလ'' ဆိုျပီး မူလကမၼ႒ာန္းကို ျပန္အား ထုတ္ျကတာပါ။

  စာထဲကအတိုင္းဆိုရင္ သက္ျပင္းျကီးခ်ျပီး စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ နားရမွာမဟုတ္ပါဘူး။ အားထုတ္လို့ စိတ္ ပင္ပန္းျငီးေငြ့လာရင္ ဗုဒၶါနုႆတ ိၾကံရည္ကိုေသာက္ျပီး အေမာေျဖရမွာပါ။ အေမာေျပမွ မူလကမၼဋၭာန္းကို ျပန္အားထုတ္ ရမွာပါ။

ဒါေတြကေတာ့ ဂုဏ္ေတာ္ပြားရင္ စိတ္ခ်မ္းသာျခင္းနဲ့ ဝိပႆနာအေျခခံ သမာဓိရျခင္း အေျကာင္းတရားေလး ေတြပါ။

မွတ္ခ်က္ ဆက္လက္ေဖၚျပေပးသြားပါမည္။

uzinn lay ေရးသားခ်ိန္ 2:24 AM
ေတာကဦးဇင္းေလး
Sunday, February 10, 2013