မင္းဆရာေတာ္ႀကီး မိန္႔ၾကားေသာ အရဟံပုတီးစိပ္နည္း

မင္းဆရာေတာ္ႀကီး မိန္႔ၾကားေသာ အရဟံပုတီးစိပ္နည္း

ဒီ သူေတာ္စင္ေတြဟာ သမာဓိဘာဝနာ ကုသိုလ္ျဖစ္ဖို႔ရန္အတြက္ ဗုဒၶဘာသာ သူေတာ္စင္ေတြဟာ မ်ားေသာအားျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ ‘အရဟံဂုဏ္ေတာ္’ကို ပုတီးစိပ္ေလ့ရွိၾကတယ္။
ဘယ္လို ေအာက္ေမ့ ဆိုၿပီးေတာ့ ပုတီးစိပ္သလဲ”လို႔ ေမးရင္ “ေသာ ဘဂဝါ ဣတိပိ အရဟံ” အဲဒါကို တေခါက္ဆိုၿပီးလွ်င္ ပုတီးတလံုး ခ်တယ္လို႔ ေျဖၾကပါတယ္။
မိမိဆိုတဲ့ ပါဠိစကားရဲ႕ အနက္အဓိပၸာယ္ကို အက်ယ္ဆိုၿပီး အသိဉာဏ္ရၿပီးေတာ့မွ ‘ေသာ ဘဂဝါ ဣတိပိ အရဟံ’လို႔ တေခါက္ ဆိုလိုက္ရရင္ တေခါက္ဆို ဆိုသေလာက္ အင္မတန္ တန္ဖိုးရွိပါတယ္။
အရဟံဂုဏ္ေတာ္ကို ႏွလံုးသြင္းတဲ့ေနရာမွာ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ကို အရဟံ အရဟံလို႔ ခ်ီးက်ဴးရတာ အေၾကာင္း ငါးပါး ရွိပါတယ္။

အာရကတၱာ ဟတတၱာ စ၊ ကိေလသာရီန ေသာ မုနိ။
ဟတသံသာရစကၠာေရာ၊ ပစၥယာဒီန စာရေဟာ။
န ရေဟာ ကေရာတိ ပါပံ၊ အရဟံ ေတန နာယေကာ။

က်မ္းဂန္မွာ လာသည့္အတိုင္း -
၁. အာရကတၱာ စ=တစ္ေထာင့္ငါးရာ ကိေလသာတို႔မွ ေဝးကြာေတာ္မူျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း။
၂.ကိေလသာရီနံ=ကိေလသာတည္းဟူေသာ ရန္သူတို႔ကို။ ဟတတၱာ စ=ပယ္သတ္အပ္ၿပီးျဖစ္ေတာ္မူေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း။
၃.ဟတသံသာရစကၠာေရာ စ=သံသရာစက္၏ အကန္႔တို႔ကို ဖ်က္ဆီးေတာ္မူၿပီးျဖစ္ေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း။
၄. ပစၥယာဒီနံ=ပစၥည္းအစရွိေသာ အပူေဇာ္(ပစၥယပူဇာ+ဓမၼပူဇာဆိုတဲ့ အပူေဇာ္အမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔ကို)။ အရဟေတာ အရဟတၱာ စ=ခံထိုက္ေတာ္မူေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း။
၅.ရေဟာ=ဆိတ္ကြယ္ရာ၌။ ပါပံ=မေကာင္းမႈကို။ (ယသၼာ=အၾကင့္ေၾကာင့္။) န ကေရာတိ=ျပဳေတာ္မမူ။
(တသၼာ စ=ထို႔ေၾကာင့္လည္းေကာင္း။)
ေတန=ထို ဆိုခဲ့ၿပီးေတာင္း ငါးပါးေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္။
နာယေကာ=လူသံုးပါးတို႔၏ ေရွ႕သြားေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ေတာ္မူေသာ။
ေသာ မုနိ=ထို ျမတ္စြာဘုရားသည္။
အရဟံ=အရဟံ မည္ေတာ္မူပါေပ၏။

(၁) သံသရာဝဋ္ဆင္းရဲ အပါယ္ဝဋ္ဆင္းရဲ၏အေၾကာင္း
မေကာင္းယုတ္မာ တစ္ေထာင့္ငါးရာ ကိေလသာရန္သူတို႔ကို
အရဟတၱမဂ္ ဉာဏ္သန္လ်က္ျဖင့္ အႂကြင္းမဲ့ပယ္သတ္၊

(၂) ဝါသနာ အေငြ႕ဓာတ္ႏွင့္တကြ
ထိုတစ္ေထာင့္ငါးရာ ကိေလသာရန္သူတို႔မွ ေဝးကြာ၊

(၃) ဆိတ္ကြယ္ရာ၌ မေကာင္းမႈကို မျပဳ၊

(၄) ျဖစ္မႈႀကိမ္ဖန္ အတန္တန္ လည္တတ္ေသာ
သံသရာစက္၏ အကန္႔ကို ဖ်က္ဆီး၊

(၅) ႀကီးကဲလြန္ျမတ္ ဂုဏ္သကတ္ေၾကာင့္
လူနတ္ျဗဟၼာ သတၱဝါတို႔၏ ပူေဇာ္အထူးကို ခံထုိက္ -

(ဆိုခဲ့ၿပီးေတာင္း ငါးပါးေသာ အေၾကာင္းတို႔ေၾကာင့္)
တစ္ေသာင္းတိုက္လံုး ၿခိမ့္အုံးညိဳးညံ
အရဟံ အရဟံ ဟူေသာ ဂုဏ္ေတာ္ႀကီးျဖင့္
အကနိ႒ ျဗဟၼာ့ျပည္တိုင္ေအာင္
ျပန္႔လိႈင္ေက်ာ္ေစာေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား ... ျမတ္စြာဘုရား ... ။

ေသာ ဘဂဝါ ဣတိပိ အရဟံ

(တစ္ေခါက္ဆံုးမွ ပုတီးတစ္လံုးခ်။)

အဓိပၸာယ္ကေတာ့ -

(၁) သံသရာဝဋ္ဆင္းရဲ အပါယ္ဝဋ္ဆင္းရဲ၏အေၾကာင္း မေကာင္းယုတ္မာ တစ္ေထာင့္ငါးရာ ကိေလသာရန္သူတို႔ကို အရဟတၱမဂ္ ဉာဏ္သန္လ်က္ျဖင့္ အႂကြင္းမဲ့ပယ္သတ္၊

ဒါက အေၾကာင္းတပါး။

ဒီအေၾကာင္းက “အရီနံ ဟတတၱာ”ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းနဲ႔ ကိုက္ညီပါတယ္။
တစ္ေထာင့္ငါးရာ ကိေလသာရန္သူတို႔ကို အရဟတၱမဂ္တည္းဟူေသာ ဉာဏ္သန္လ်က္ျဖင့္ အႂကြင္းမဲ့ အျမစ္ျပတ္ ပယ္သတ္ေတာ္မူေသာေၾကာင့္လည္းပဲ ျမတ္စြာဘုရားကို အရဟံ အရဟံလို႔ ခ်ီးက်ဴးရပါတယ္။

(၂) ဝါသနာ အေငြ႕ဓာတ္ႏွင့္တကြ ထိုတစ္ေထာင့္ငါးရာ ကိေလသာရန္သူတို႔မွ ေဝးကြာ၊

ဒါက ဒုတိယအေၾကာင္း။

အာရကတၱာ”လို႔ စာထဲက လာတဲ့အတိုင္း ဆိုျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
တျခား တျခားေသာ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္ေတြေကာ တစ္ေထာင့္ငါးရာ ကိေလသာတို႔မွ မေဝးကြာဘူးလား။
ေဝးကြာပါတယ္။

ဒါျဖင့္ သူတို႔ကိုေကာ အရဟံ အရဟံလို႔ မခ်ီးက်ဴးဘဲ ဘာေၾကာင့္ ဘုရားကိုမွ ကြက္ၿပီး ခ်ီးက်ဴးရတာလဲ။

အေျဖကေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားမွာေတာ့ တစ္ေထာင့္ငါးရာ ကိေလသာရန္သူတို႔မွေရာ၊ ထိုကိေလသာတို႔ရဲ႕ အထံု အခိုးအေငြ႕လို႔ဆိုတဲ့ ဝါသနာအေငြ႕ဓာတ္မွေရာ ႏွစ္မ်ိဳးလံုးမွ ေဝးကြာေတာ္မူပါတယ္။
ရဟႏၲာမ်ားက်ေတာ့ တစ္ေထာင့္ငါးရာ ကိေလသာတို႔မွ ေဝးကြာေတာ္မူၾကေသာ္လည္း ကိေလသာရဲ႕ အထံုအခိုး တန္ခိုးအေငြ႕လို႔ဆိုတဲ့ ဝါသနာကေတာ့ က်န္ေနေသးတယ္။

ဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္တုန္းက အရွင္ပိလိႏၵဝစၧဆိုတာ ရဟႏၲာပဲ။
ဒါေပမယ့္ သူက အင္မတန္ ဇာတ္ျမင့္တယ္လို႔ ယူဆတဲ့ ဇာတိမႏၲပုဏၰားမ်ိဳးမွာ ဘဝငါးရာ ဆက္တိုက္ ျဖစ္ခဲ့ေလေတာ့ အဲဒီ ဇာတိမႏၲပုဏၰားေတြက “သူတို႔မွ က်န္တဲ့လူမ်ိဳးေတြဟာ လူယုတ္ခ်ည္းပဲ၊ သူတို႔ကမွ ျမတ္တယ္” အဲဒီလို ဇာတိမာန္တက္ၿပီးေတာ့ က်န္တဲ့လူေတြကို “ဝသလ=လူညံ့ေတြ လူယုတ္ေတြ”လို႔ပဲ ေျပာဆိုၾက ေအာက္ေမ့ၾကပါတယ္။
အရွင္ပိလိႏၵဝစၲရဟႏၲာလည္းပဲ အဲဒီ ဇာတိမႏၲပုဏၰားဘဝေပါင္း ငါးရာတုန္းက ကိန္းတည္ခဲ့တဲ့ မာနကိေလသာႏွင့္တကြ အနမတဂၢသံသရာက ကိန္းတည္ခဲ့တဲ့ မာနကိေလသာတရားကို အရဟတၱမဂ္ျဖင့္ အႂကြင္းမဲ့ အျမစ္ျပတ္ ပယ္သတ္ႏိုင္ေသာ္လည္း ထိုဇာတိမႏၲပုဏၰားဘဝ ငါးရာတုန္းက ကိန္းတည္ခဲ့တဲ့ ဇာတိမာန္ ကိေလသာ၏ အထံုအခိုး တန္ခိုးအေငြ႕ျဖစ္တဲ့ ဝါသနာကိုကား မပယ္ႏိုင္တဲ့အတြက္ ရဟႏၲာျဖစ္ေတာ့လည္းပဲ ေတြ႕တိုင္း ေတြ႕တိုင္းေသာ လူမ်ားကို “ဝသလ ဝသလ=ဟဲ့ သူယုတ္၊ ဟဲ့ သူယုတ္”လို႔ ေျပာေလ့ ဆိုေလ့ ရွိပါတယ္။ ႐ိုးေနတာပ။

ဒီေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားကိုယ္တိုင္က “ဟဲ့ သူယုတ္၊ ဟဲ့ သူယုတ္”လို႔ အေခၚခံရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ စိတ္ထဲက မနာေအာင္ ပိလိႏၵဝစၧ ရဟႏၲာဟာ ပဒု႒စိတ္=ျပစ္မွားတဲ့ စိတ္နဲ႔ ေျပာတာ မဟုတ္ဘူး။ ဇာတိမႏၲပုဏၰားဘဝေပါင္း ငါးရာတုန္းက ကိန္းတည္ခဲ့တဲ့ ဇာတိမာန္ကိေလသာရဲ႕ အထံုအခိုး တန္ခိုးအေငြ႕ ဝါသနာပါလာလို႔ ေျပာတာ ျဖစ္တယ္”လို႔ ျပန္လည္ ေျဖရွင္း ေဟာျပေတာ္မူရပါတယ္။

ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္မ်ားမွာ အဲဒီ အထံုဝါသနာ မေပ်ာက္ဘူး။
ျမတ္စြာဘုရားက်ေတာ့ အထံုဝါသနာႏွင့္တကြ ထိုတစ္ေထာင့္ငါးရာ ကိေလသာတို႔ကို ပယ္ေတာ္မူတာျဖစ္လို႔ ဝါသနာအေငြ႕ဓာတ္ႏွင့္တကြ ထိုတစ္ေထာင့္ငါးရာ ကိေလသာတို႔မွ ေဝးကြာ”လို႔ ဒုတိယအေၾကာင္းကို ဖြဲ႕ဆိုျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

(၃) ဆိတ္ကြယ္ရာ၌ မေကာင္းမႈကို မျပဳ၊

ဒါက တတိယအေၾကာင္း။

အ ရေဟာ ကေရာတိ ပါပံ”ကုိ ၾကည့္၍ ဖြဲ႕ဆိုထားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ျမတ္စြာဘုရားမွာ မေကာင္းမႈ ျပဳဖို႔ရန္ ဆိတ္ကြယ္ရာအရပ္ဟူ၍ လံုးဝ မရွိပါ။
ဒါေၾကာင့္ ဆိတ္ကြယ္ရာ၌ မေကာင္းမႈကို ျပဳေတာ္မမူ (ဝါ) မေကာင္းမႈကို ျပဳဖို႔ရန္ ဆိတ္ကြယ္ရာ အရပ္ဟူ၍ လံုးဝ ရွိေတာ္မမူေသာေၾကာင့္လည္းပဲ ျမတ္စြာဘုရားဟာ အရဟံဂုဏ္ေတာ္ရွင္ ျဖစ္ေတာ္မူပါတယ္။

(၄) ျဖစ္မႈႀကိမ္ဖန္ အတန္တန္ လည္တတ္ေသာ သံသရာစက္၏ အကန္႔ကို ဖ်က္ဆီး၊

ဒါက စတုတၳအေၾကာင္း။

ပကတိ လွည္းဘီးႀကီး ရထားဘီးႀကီးမ်ား ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္း လည္ေနႏိုင္တာဟာ ေထာက္(ေဒါက္)ေတြ အကန္႔ေတြေၾကာင့္ လည္ေနႏိုင္တာ ျဖစ္တယ္။
ပကတိ လွည္းဘီးႀကီး ရထားဘီးႀကီးကို မလည္ႏိုင္ေအာင္ ဘယ့္ႏွယ္လုပ္မလဲ။
အဲဒီ ေထာက္ေတြ အကန္႔ေတြကို ႐ိုက္ခ်ိဳးပစ္လိုက္ရင္ မလည္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။

ထို႔အတူပဲ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ သံသရာတည္းဟူေသာ လွည္းဘီးႀကီး ရထားဘီးႀကီး မလည္ႏိုင္ေအာင္ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ကို အဦးမူ၍ ကုေဋေပါင္း သံုးသန္းေျခာက္သိန္း အေရအတြက္ရွိတဲ့ မဟာဝဇိရ ဝိပႆနာဉာဏ္ေတာ္ျဖင့္ ပုညာဘိသခၤါရ၊ အပုညာဘိသခၤါရ၊ အာေနၪၨာဘိသခၤါရ ေခၚတဲ့ သခၤါရတည္းဟူေသာ သံသရာစက္ရဲ႕ အကန္႔ေတြ ေထာက္ေတြကို ဖ်က္ဆီးၿပီးေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္းပဲ ျမတ္စြာဘုရားဟာ အရဟံဂုဏ္ေတာ္ရွင္ ျဖစ္ေတာ္မူပါတယ္။

ဟတသံသာရစကၠာေရာ”ဆိုတဲ့ ပါဠိနဲ႔အညီ ျဖစ္ပါတယ္။
ျဖစ္မႈႀကိမ္ဖန္ အတန္တန္ လည္တယ္”ဆိုတာက သံသရာမွာ အႀကိမ္ႀကိမ္ အဖန္ဖန္ ျဖစ္တာကို ေခၚတယ္။

(၅) ႀကီးကဲလြန္ျမတ္ ဂုဏ္သကတ္ေၾကာင့္ လူနတ္ျဗဟၼာ သတၱဝါတို႔၏ ပူေဇာ္အထူးကို ခံထုိက္၊

ဒါက ငါးခုေျမာက္အေၾကာင္း။

ျမတ္စြာဘုရားမွာ ႀကီးကဲလြန္ျမတ္တဲ့ သီလဂုဏ္၊ သမာဓိဂုဏ္၊ ပညာဂုဏ္၊ ဝိမုတၱိဂုဏ္၊ ဝိမုတၱိဉာဏဒႆနဂုဏ္ ေက်းဇူးေတာ္ေတြ ရွိတယ္။
ရွိတဲ့အတြက္ လူနတ္ျဗဟၼာ သတၱဝါတို႔ရဲ႕ ပူေဇာ္အထူးကို ခံေတာ္မူထိုက္ေသာေၾကာင့္ အရဟံဂုဏ္ရွင္ ျဖစ္ေတာ္မူပါတယ္။

ပစၥယာဒီန စာရေဟာ”ဆိုတဲ့ ပါဠိနဲ႔အညီ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီငါးခ်က္ကို စိပ္စိပ္ေစးေစး ႏွလံုးသြင္းလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရား၏ အရဟံဂုဏ္ေတာ္ကုိ အျပည့္အစံု ႏွလံုးသြင္းျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

(ဆိုခဲ့ၿပီးေတာင္း ငါးပါးေသာ အေၾကာင္းတို႔ေၾကာင့္) တစ္ေသာင္းတိုက္လံုး ၿခိမ့္အုံးညိဳးညံ အရဟံ အရဟံဟူေသာ ဂုဏ္ေတာ္ႀကီးျဖင့္ အကနိ႒ျဗဟၼာ့ျပည္တိုင္ေအာင္ ျပန္႔လိႈင္ ေက်ာ္ေစာေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား ျမတ္စြာဘုရား။

ဆိတ္ၿငိမ္ရာမွာ တေယာက္တည္း ေအးေအးျဖည္းျဖည္း စဥ္းစားၿပီး ဆိုပါ။
ဆိုၿပီးမွ ... “ေသာ ဘဂဝါ ဣတိပိ အရဟံ”လို႔ ဆိုလိုက္လွ်င္ ”ေၾသာ္ .. ယခု ငါဆိုခဲ့တဲ့ အနက္အဓိပၸာယ္ေတြကို ရည္စူးၿပီးေတာ့ “ေသာ ဘဂဝါ ဣတိပိ အရဟံ”လို႔ ငါဆိုတာပါတကား၊
ငါဆိုခဲ့တဲ့ “ေသာ ဘဂဝါ ဣတိပိ အရဟံ”သည္ ယခု ဆိုခဲ့ၿပီးတဲ့ အနက္အဓိပၸာယ္နဲ႔ ျပည့္စံုတဲ့ ပါဠိပါတကား”လို႔ ျခံဳၿပီးေတာ့ သိသြားမယ္။

အဲဒါကို သမာဓိဘာဝနာလို႔ ေခၚတယ္။
ဒါနရယ္၊ သီလရယ္၊ သမာဓိရယ္၊ ပညာရယ္ ေလးမ်ိဳးရွိရာမွာ သမာဓိဆိုတဲ့ အႏုဂါမိက ဥစၥာရတနာ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီအတိုင္း မျပတ္ မျပတ္ ႐ြတ္ဆို ပြားမ်ားၾကပါ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ .. ။

မင္းကြန္းဆရာေတာ္ႀကီး
သာသနာသကၠရာဇ္ ၂၅၁၄-ခုႏွစ္၊ ေကာဇာသကၠရာဇ္ ၁၃၃၂-ခုႏွစ္ ဝါဆိုလျပည့္ေက်ာ္ ၁၅-ရက္ေန႔တြင္ မႏၲေလးျမိဳ႕ အေနာက္ျပင္ ေအာင္ေတာ္မူေက်ာင္းႀကီး ေစတီေတာ္ အာရာမ္အတြင္း ဆိပ္ကမ္းအလုပ္သမားမ်ား၏ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈျဖစ္ေသာ နိဗၺာန္ဆိပ္ဦး ဓမၼာ႐ုံ’၌ စတင္ ေဟာၾကားအပ္ေသာ သာသနာ့ခ်ိန္ခြင္ႀကီး ေလးလက္ တရားေတာ္’ မွ။)
Posted by http://lokachantha.blogspot.com/2008/12/blog-post_23.html

ရင္ထဲက အရဟံ (၁)
သမထဘာဝနာ(၄ဝ)ထဲမွာ ဗုဒၶါနုႆတိဂုဏ္ေတာ္ဟာ အျမတ္ဆံုးပါတဲ့။ ဂုဏ္ေတာ္ေတြထဲမွာလည္း အရဟံဂုဏ္ေတာ္က အဓိကပဓာန အက်ဆံုးပါတဲ့။      ဒါေၾကာင့္ အရဟံဂုဏ္ေတာ္နဲ့ပတ္သက္လို့ ေလ့လာထားသေလာက္ကေလး ''တရားအလႈ'' ျပဳသြားရေအာင္ပါ။
အရဟံဂုဏ္ေတာ္ရဲ့အနက္ကို (၃)နည္း၊ (၅)နည္း စသည္ျဖင့္ ေပးထားျကပါတယ္။ ဒီမွာေတာ့ အားလံုးရဖူးတဲ့ အရဟံ အနက္(၃)နည္းနဲ့ပဲ ျကည္ညိုပူေဇာ္သြားရေအာင္ပါ။
အရဟံ = ပူေဇာ္အထူးကို ခံယူေတာ္မူထိုက္ေသာ ျမတ္စြာဘုရား။
အရဟံ = ကိေလသာ ကင္းစင္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား။
အရဟံ= ဆိတ္ကြယ္ရာအရပ္၌ပင္ မေကာင္းမႈကို ျပုေတာ္မမူေသာ ျမတ္စြာ ဘုရား။
အရဟံဂုဏ္ေတာ္ရဲ့အကို်းေတြကို ေရွးဆရာေတာ္ဘုရားျကီးေတြက ေဆာင္ပုဒ္ ဆန္ဆန္စာစီေပးထားျကပါတယ္။
  +    အရဟံဂုဏ္ ပြားမ်ားထံု ခ်မ္းသာအကုန္ ရပါသည္။
  +    အရဟံဂုဏ္ ပြားမ်ားထံု ေဘးရန္အကုန္ လံုပါသည္။
  +  အရဟံဂုဏ္ ပြားမ်ားထံု နိဗၺာန္အကုန္ ရပါသည္။
အရဟံဂုဏ္ေတာ္ပြားမ်ားရင္ ခ်မ္းသာလည္းရပါတယ္။ ေဘးရန္လည္းလံုပါတယ္။ နိဗၺာန္လည္း ရပါတယ္။ အကို်း(၃)မို်း ရပါတယ္တဲ့။
အကိ်ဳး(၃)မို်းလံုးက လူတိုင္းလိုခ်င္ေနျကတဲ့အကို်းေတြခ်ည္းပါပဲ။ နံပါတ္(၁) အကို်းက ''အရဟံဂုဏ္၊ ပြားမ်ားထံု ခ်မ္းသာ အကုန္ ရပါသည္...'' အရဟံဂုဏ္ ေတာ္ပြားမ်ားရင္ ခ်မ္းသာအကုန္ ရပါတယ္တဲ့။
ဦးဆင္နွင့္ အရဟံ
    ပထမဆံုး ဘာကိုသြားသတိရလဲဆိုရင္ေတာ့ မစိုးရိမ္ဆရာေတာ္ဘုရားျကီးနဲ့ အရဟံ ဦးဆင္အေျကာင္းပါ။
မနၲေလးျမို့ မစိုးရိမ္ေက်ာင္းတိုက္မွာ ဝါဆိုကထိန္ အလွူလုပ္ျပီဆိုရင္ မတၲရာဘက္က ေမာင္ဆင္''ဆိုတဲ့ တပည့္ ေလးတစ္ ေယာက္ ေရာက္ေရာက္ လာပါတယ္။
    ေမာင္ဆင္က အလုပ္ၾကမ္းေတြျဖစ္တဲ့ ထင္းခဲြတာ၊ ေရခပ္တာ၊ ပန္းကန္ ေဆးတာစတဲ့ ေဝယ်ာဝစၥေတြကို အကၤီ် ခ်ိဳင္းျပတ္နဲ့လုပ္ေပးပါတယ္။ ေမာင္ဆင္က ေငြေရးေျကးေရးအရလည္း အေတာ္ဆင္းရဲပါတယ္။ မစိုးရိမ္ဆရာေတာ္ ဘုရား ၾကီးက ဆင္းရဲျပီးအလုပ္ၾကမ္းေတြလုပ္ေနရတဲ့ ေမာင္ဆင္ကို သနားျပီးေတာ့ 'ေမာင္ဆင္ ရယ္... မင္း အရဟံ ဂုဏ္ေတာ္ကို ပုတီးစိပ္စမ္းပါ၊ ပြားစမ္းပါ''လို့ မိန့္ပါတယ္။ ေမာင္ဆင္ကလည္း မွန္ပါ့ဘုရား။ ဆရာေတာ္ မိန့္မွာတဲ့အတိုင္း စိပ္ပါမယ္၊ ပြားပါမယ္''လို့ ျပန္ေလွ်ာက္ပါတယ္။ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးကလည္း အရဟံဂုဏ္ေတာ္ကို ပြားပံု၊ စိပ္ပံု ေသခ်ာသင္ေပး လိုက္ပါတယ္။
   ေမာင္ဆင္လည္း ရြာျပန္ေရာက္တဲ့အခါမွာ တခိ်န္လံုး အရဟံဂုဏ္ေတာ္ကို ပြားေနပါတယ္။ ဒီအတိုင္းထိုင္ျပီး ပြားရံုတင္ မကပါဘူး။ ထင္းခဲြတဲ့အခါ၊ ေရခပ္တဲ့အခါ၊ လႊဆဲြတဲ့အခါေတြမွာလည္း အလုပ္လုပ္ရင္း ပြားေနပါတယ္။
  ဒီလိုနဲ့ ေနာက္နွစ္ကထိန္ပဲြေရာက္ေတာ့ ေမာင္ဆင္မစိုးရိမ္ေက်ာင္းတိုက္ကို ျပန္ေရာက္လာျပန္ပါတယ္။ လုပ္ေနက်အတိုင္း အကၤီ်ခို်င္းျပတ္နဲ့ ထင္းခဲြတာ၊ ေရခပ္တာ၊ ပန္းကန္ေဆးတာစတဲ့ ေဝယ်ာဝစၥေတြကို လုပ္ေပးျပန္ပါတယ္။
   ဒီေတာ့ မစိုးရိမ္ဆရာေတာ္ဘုရားျကီးက ေမာင္ဆင္... ဒီကိုလာပါဦး၊ မင္းအရဟံ ဂုဏ္ေတာ္ ပြားရဲ့လား''လို့ ေမးပါတယ္။ ေမာင္ဆင္ကလည္း ပြားပါတယ္ဘုရား''လို့ ျပန္ေလွ်ာက္ ပါတယ္။ကဲ... ေရွ့တိုးစမ္း'' ဆိုျပီး ေမာင္ဆင္ရဲ့ေက်ာကို ျဖန္းခနဲ ရိုက္ခ်လိုက္ပါတယ္။
   ေမာင္ဆင္က ေအာင္မေလးဗ်''ဆိုျပီး ထေအာ္ပါသတဲ့။ ဒါနဲ့ ဆရာေတာ္ဘုရားျကီးက ေအးေအး... အရဟံဂုဏ္ေတာ္ကို ဆက္ပြားဦး''လို့ မိန့္ပါတယ္။ အလွူပဲြျပီးေတာ့ ေမာင္ဆင္လည္း ရြာျပန္သြားပါတယ္။ ရြာေရာက္ေတာ့ ဆရာေတာ္မိန့္တဲ့ အတိုင္း အရဟံ ဂုဏ္ေတာ္ကို သြားရင္း၊ လာရင္း၊ အလုပ္လုပ္ရင္းမွာ ဆက္ပြားေနပါတယ္။
   ေနာက္နွစ္ ကထိန္အလွူေရာက္ေတာ့ ဆရာေတာ္ဘုရားျကီးက ေမာင္ဆင္... မင္းအရဟံဂုဏ္ေတာ္ ပြားရဲ့လား'' လို့ ထပ္ေမးပါတယ္။ ပြားပါတယ္''လို့ ျပန္ေလွ်ာက္ ပါတယ္။ ကဲ... ေရွ့တိုးစမ္း''ဆိုျပီး ေက်ာကို ျဖန္းခနဲ ရိုက္ခ်လိုက္ ျပန္ပါတယ္။ ေမာင္ဆင္ကလည္း ေအာင္မေလးဗ်'' လို့ ထေအာ္လိုက္ပါတယ္။ ဆရာေတာ္ ဘုရားျကီးက ကဲ... မင္း အရဟံဂုဏ္ေတာ္ကို ဆက္ပြားဦး'' လို့ မိန့္ပါတယ္။
   တတိယနွစ္ေရာက္လာေတာ့ ေမာင္ဆင္ေရာက္လာျပန္ပါတယ္။ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးကလည္း ထံုးစံအတိုင္း ေမာင္ဆင့္ေက်ာကို ျဖန္းခနဲ ရိုက္ျပန္ပါတယ္။ အဲဒီ အခါမွာေတာ့ ေမာင္ဆင္က အရဟံ၊ အရဟံ''ဆိုျပီး ထေအာ္ပါသတဲ့။ ဆရာေတာ္ဘုရားျကီးကလည္း
ကဲ ဆက္ပြားေပေတာ့၊ မင္း အကို်းေပးေတာ့မယ္''လို့ မိန့္ျကားလိုက္ပါတယ္။
  အဲဒီအခိ်န္မွာ အိနၵိယလူမို်းေတြ အိနၵိယနိုင္ငံကို ျပန္ေနတဲ့အခိ်န္ပါ။ မတၱရာျမို့မွာရိွတဲ့ ဆန္စက္ပိုင္ရွင္ အိနၵိယ အမိ်ဳသားတစ္ေယာက္က ဆင္းရဲျပီး ရိုးသားတဲ့ေမာင္ဆင္ကို ဆန္စက္ျကီးကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ထားဖို့ ခဏအပ္ခဲ့ပါ တယ္။
   ဒီလိုနဲ့ အခိ်န္တစ္ခုျကာေတာ့ အိနၵိယက စာတစ္ေစာင္ေရာက္လာပါတယ္။ စာထဲမွာ ေမာင္ဆင္ေရ... ကြ်န္ေတာ္ ေတာ့ ျမန္မာျပည္ကို ျပန္မလာနိုင္ေတာ့ပါဘူး။ အဲဒါေျကာင့္ ဆန္စက္ျကီးကို ေမာင္ဆင္ပဲ ယူလိုက္ပါေတာ့''လို့ ေပးလိုက္ပါ ေတာ့တယ္။
   ေန့ခ်င္းညခ်င္း ဆန္စက္ပိုင္ရွင္ျဖစ္သြားတဲ့ ေမာင္ဆင္ကို မတၱရာတဝိုက္မွာ အရဟံဦးဆင္လို႔ ေခၚႀကပါသတဲ့။ ဆရာ သမားေတြေျပာခဲ့တဲ့ ပါးစပ္သမိုင္းတခုပါ။
   ဒီသာဓကေလးကိုေထာက္ျပီး ဘာကိုသိနိုင္မလဲဆိုေတာ့
'ခုပိ်ဳးႀကဲ ခုဆန္ျဖစ္'' ဆိုတဲ့ပံုစံမို်းေတာ့ ျဖစ္မလာနိုင္ဘူး ဆိုတာကိုပါ။ ကိုယ္ပြားမယ့္ ဘာဝနာတစ္ခုကို အရဟံဦးဆင္လို ''အရဟံ''လို့ ေအာ္ျပီးေယာင္ရေလာက္ေအာင္ ထံုထားရမွာပါ။

    ဒီေနရာမွာ အရဟံဦးဆင္ ဆန္စက္ျကီး ရသြားတာထက္ မစိုးရိမ္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ေက်ာပုတ္လိုက္တဲ့အခါ အရဟံလို့ ထေယာင္လိုက္တာက ပိုျပီးစိတ္ဝင္စားဖို့ ေကာင္းသလို အတုယူဖို့လည္း ေကာင္းတာပါ။
ပ႒ာန္းအာေသဝနပစၥည္းအရ ထံုထားရင္ စဲြေနတတ္ပါတယ္။ နည္းနည္းထံုရင္ နည္းနည္းစဲြပါတယ္။ မ်ားမ်ား ထံုထားရင္ မ်ားမ်ားစဲြေနတတ္ပါတယ္။ ဒီဘပြားမ်ားရင္ ေနာက္ဘဝေတြလည္း ဆက္ထံုေနဦးမွာပါ။ ေနာက္ဘဝေတြ ဆက္ထံုေနရင္ ေကာင္းကိ်ဳးခ်မ္းသာေတြလည္း ေနာက္ဘဝအထိ ဆက္ျဖစ္ေနဦးမွာပါ။
  နံပါတ္(၂)အကို်းကေတာ့
အရဟံဂုဏ္ေတာ္ပြားမ်ားထံု ေဘးရန္အကုန္လံုပါသည္''တဲ့။ ေဘးရန္လံုတ ဲ့ဇာတ္ဝတၱဳေတ ြကေတာ့ အမ်ားျကီးရိွေနတဲ့အတြက္ ဒီမွာေရး မျပေတာ့ပါဘူး။

ဗုဒၶါနုႆတိ နွင့္ နိဗၺာန္
   ေနာက္ဆံုးအကို်းက
အရဟံဂုဏ္ပြားမ်ားထံု နိဗၺာန္အကုန္ရပါသည္''တဲ့။
ရေဝႏြယ္(အင္းမ)
ရင္ထဲကအရဟံ ၆ မွ ၁ အထိ ေအာက္ဖက္စာမ်က္ႏွာမ်ားတြင္ဆက္လက္ဖတ္႐ႈႏိုင္ပါသည္။